Sapientia – Scientia – Metafisica. Uwagi na marginesie tekstu Stanisława Kamińskiego o mądrości
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.3687Słowa kluczowe:
metafizyka, mądrość, intuicja metafizyczna, Stanisław KamińskiAbstrakt
Stanisław Kamiński, polski filozofii i metodolog metafizyki jest autorem bardzo interesującego i inspirującego tekstu o mądrości. W jego filozoficznej analizie odkrywamy bardzo ważne pytanie dotyczące nie tylko samej mądrości, lecz także samego naszego filozoficznego myślenia. Mądrość nie jest jedynie zbiorem jakichś informacji pozyskanych w wyniku ludzkiej działalności w świecie, nawet gdyby taka wiedza była w pewien sposób wspomagana przez naukę. Mądrość nie jest tylko zbiorem ludzkich doświadczeń, wynikających z długiego i owocnego życia człowieka. Mądrość jest wiedzą dogłębną o rzeczywistości, w jej aspekcie odkrywania ostatecznych przyczyn i celów. Mądrość jest wiedzą, wiedzą metafizyczną, najbardziej ugruntowaną, a zatem fundamentalną, ponieważ w niej osiąga się najbardziej zasadniczą podstawę istnienia, realnie istniejący byt, a nie tylko pojęcie bytu. Mądrość jest wiedzą teoretyczną, która jest ostateczną i najpełniejszą wiedzą o świecie, jego wiecznym i najgłębszym porządku. Mądrość praktyczna natomiast jest praktyczną, użyteczną i rozumną aplikacją mądrości teoretycznej, którą wykorzystujemy w praktyce naszego codziennego życia, podejmując działania wobec świata i drugiego człowieka. W tym miejscu można się odwołać do tytułu zbioru metodologicznych i metafilozoficznych studiów Stanisława Kamińskiego, z którego pochodzi omawiany tekst Nauka a filozofia i mądrość, a który to tytuł brzmi Jak filozofować?. „Tak, by osiągnąć mądrość” – odpowiedziałby na tytułowe pytanie Kamiński.
Bibliografia
Anzelm z Canterbury, Monologion. Proslogion, tłum. T. Włodarczyk, Warszawa 1992.
Arystoteles, Metafizyka, tłum. T. Żeleźnik, Lublin 1998.
Kamiński S., Czy możliwe są ogólne i konieczne twierdzenia rzeczowe?, w: M. A. Krąpiec, S. Kamiński, Z teorii i metodologii metafizyki, Lublin 1994, s. 303–313.
Kamiński S., Nauka i filozofia a mądrość, w: S. Kamiński, Jak filozofować? Studia z metodologii filozofii klasycznej, red. T. Szubka, Lublin 1989, s. 55–61.
Kamiński S., O metodzie filozofii klasycznej, „Roczniki Filozoficzne”43 (1986) 1, s. 5–20.
Kamiński S., O ostatecznych przesłankach w klasycznej filozofii bytu, w: M. A. Krapiec, S. Kamiński, Z teorii i metodologii metafizyki, Lublin 1994, s. 327–340.
Kamiński S., Od spostrzeżeń do poglądu na świat, w: S. Kamiński, Światopogląd – religia – teologia. Zagadnienia filozoficzne i metodologiczne, red. M. Walczak, A. Bronk, Lublin 1998, s. 13–32.
Kamiński S., Osobliwość metodologiczna teorii bytu, w: S. Kamiński, Jak filozofować? Studia z metodologii filozofii klasycznej, red. T. Szubka, Lublin 1989, s. 71–87.
Kamiński S., Próba charakterystyki uzasadniania tez w metafizyce klasycznej, w: M. A. Krąpiec, S. Kamiński, Z teorii i metodologii metafizyki, Lublin 1994, s. 365–388.
Kamiński S., Typy ludzkiej wiedzy, w: S. Kamiński, Jak filozofować? Studia z metodologii filozofii klasycznej, red. T. Szubka, Lublin 1989, s. 13–32.
Maritain J., Nauka i mądrość, tłum. M. Reutt, Warszawa 2004.
Maritain J., Sztuka i mądrość, tłum. K. K. Górscy, Warszawa 2001.
Morawiec E., Intuicja intelektualna w metafizyce ogólnej Jakuba Maritaina. Studium z historii metodologii metafizyki, Warszawa 2008.
Rembierz M., Jak (powinno się) rozumieć i uprawiać filozofię? O koncepcji filozofii uprawianej przez Stanisława Kamińskiego, w: Stanisław Kamiński, red. K. M. Wolsza, Kraków 2019.
Tomasz z Akwinu, Summa contra gentiles. Prawda wiary chrześcijańskiej, tłum. Z. Włodek, W. Zega, t. 3, Poznań 2009.
Tomasz z Akwinu, Traktat o Bogu. Summa teologii, kwestie 1–26, tłum. G. Kurylewicz, Z. Nerczuk, M. Olszewski, Kraków 1999.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
