Szczęście społeczeństwa nowego kapitalizmu według Richarda Sennetta
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.1706Słowa kluczowe:
społeczeństwo nowego kapitalizmu, egoizm, materializm, konsumpcjonizm, szczęścieAbstrakt
Współczesne społeczeństwo, zarówno w wymiarze globalnym, jak i poszczególnych społeczeństw krajów wysoko rozwiniętych, określone zostało mianem społeczeństwa nowego kapitalizmu. Jednym z jego charakterystycznych wymiarów jest postrzeganie człowieka przede wszystkim jako konsumenta, któremu sprzedać można wszystko: nie tylko dobra materialne, lecz także osoby, idee i wartości. Współczesne społeczeństwa krajów wysoko uprzemysłowionych postrzegają szczęście przez pryzmat posiadanych dóbr materialnych, a środkiem do jego osiągnięcia są pieniądze. Ludzie nie dostrzegają problemów płynących z kryzysu wartości niematerialnych, bez których szczęście człowieka nie jest możliwe, takich jak: rodzina, empatia oraz trwałe relacje międzyludzkie oparte na tolerancji i szacunku. Poruszane przez Richarda Sennetta problemy są również obecne w społeczeństwie polskim. Sennett uważa za niezbędne podjęcie szeroko zakrojonej i wytrwałej działalności edukacyjnej, szczególnie wśród młodego pokolenia, które jeśli zostanie odpowiednio wychowane – przygotowane, nie podda się łatwo lansowanemu modelowi szczęścia, a z drugiej strony wprowadzi do niego konieczne zmiany, tak by odpowiadało ono rzeczywistym pragnieniom ludzkim.Bibliografia
Baudrillard J., Społeczeństwo konsumpcyjne. Jego mity i struktury, tłum. S. Królak, Warszawa 2006.
Bauman Z., Konsumowanie życia, tłum. M. Wyrwas‑Wiśniewska, Kraków 2009.
Bauman Z., Praca, konsumpcjonizm i nowi ubodzy, tłum. S. Obirek, Kraków 2006.
Morreale S., Spitzberg B., Barge J., Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności, tłum. P. Izdebski, A. Jaworska, D. Kobylińska, Warszawa 2007.
Mysona Byrska J., Język w społeczeństwie konsumpcyjnym. Kilka uwag o zmianach, [w:] Język – podmiot – rzeczywistość. Szkice na temat języka i mowy oraz ich roli w życiu indywidualnym i zbiorowym, red. M. Żardecka‑Nowak, J. Skrzypek‑Faluszczak, Rzeszów 2015, s. 169–180.
Mysona Byrska J., Nove hodnoty v magickom svete konzumpcie, [w:] Fyzika a etika VIII. Veda ako kulturny fenomen, red. I. Mihalikova, Nitra 2013, s. 283–291.
Rachocka J., Dekonsumpcja, domocentryzm, ekologizacja życia – nowe tendencje konsumenckie w rozwiniętych gospodarkach rynkowych, [w:] Problemy globalizacji gospodarki, red. T. Bernat, Szczecin 2003, s. 185–192.
Ritzer G., Magiczny świat konsumpcji, tłum. L. Stawowy, Warszawa 2012.
Sandel M., Czego nie można kupić za pieniądze. Moralne granice rynku, tłum. A. Chromik, T. Sikora, Warszawa 2013.
Saint–Exupéry A. de, Mały Książę, tłum. J. Szwykowski, Warszawa 1985.
Sennett R., Kultura nowego kapitalizmu, tłum. G. Brzozowski, K. Osłowski, Warszawa 2010.
Sennett R., Korozja charakteru. Osobiste konsekwencje pracy w nowym kapitalizmie, tłum. J. Dzierzgowski, Ł. Mikołajewski, Warszawa 2006.
Sennett R., Razem. Rytuały, zalety i zasady współpracy, tłum. J. Dzierzgowski, Warszawa 2013.
Weber M., Etyka protestancka a duch kapitalizmu, tłum. B. Baran, P. Miziński, Warszawa 2010.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
