Szczęście i radość jako rezultat kłamstwa
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.1702Słowa kluczowe:
szczęście, radość, radość oszukiwania, zadowolenie, kłamstwo, kłamcaAbstrakt
Fenomen szczęścia i kłamstwa dotyczy każdego uczestnika życia publicznego. Kłamstwo jest silną pokusą, ponieważ pozwala ułatwić realizację zamierzonego celu. Emocje negatywne i pozytywne mogą sprzyjać kłamstwu lub je demaskować. Do uczuć pozytywnych sprzyjających kłamstwu należą radość i szczęście z oszukiwania innych ludzi. Na przykładzie różnych rodzajów kłamstwa ukazane zostaną próby wywołania szczęścia i radości. Kłamstwo może wywołać szczęście, które będzie pozytywną emocją spowodowaną doświadczeniami, które oceniane są przez podmiot jako pozytywne, a mogą to być np. informacje. Gdy wkraczamy w sferę wewnętrznych przeżyć jednostki, mamy także wpływ na dalszy bieg jej życia. Chociaż niektóre kłamstwa wydają się nieszkodliwe i posługujemy się nimi codziennie, to należy mieć na uwadze, że kłamstwo zawsze ma „krótkie nogi” i wyjdzie na jaw. Dlatego poprzez kłamstwo nie jest możliwe uzyskanie szczęścia jako stanu trwałego, lecz jedynie jego momentu, chwilowej poprawy humoru czy zadowolenia. Niektórzy ludzie czerpią radość z plotki, dlatego też starają się ją powielać. Inni poprzez plotkę chcą wpłynąć na swoje otoczenie, szerząc informacje niepotwierdzone, by uzyskać zamierzone reakcje ludzi. Celem referatu jest wykazanie, że trzeba mieć na uwadze dobro drugiego człowieka i pamiętać, że oczekuje od nas prawdy, darzy nas zaufaniem. Kłamstwa nadużywa się w każdej sferze życia, jednak nawet dążenie do osiągnięcia szczęścia i radości czy też maksymalizacji szczęścia poprzez kłamstwo nie może być usprawiedliwieniem dla kłamcy.Bibliografia
Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 2000.
Błachowicz E., Plotka w świetle teorii aktów mowy i zasad etyki komunikacji międzyludzkiej, Rzeszów 2010.
Chudy W., Filozofia kłamstwa. Kłamstwo jako fenomen zła w świecie osób i społeczeństw, Warszawa 2003.
Chudy W., Kłamstwo jako metoda, Warszawa 2007.
Dalke J. i in., Czym jest szczęście? Analiza zagadnienia na podstawie koncepcji Władysława Tatarkiewicza, „Analiza i Egzystencja” 21 (2013), s. 149–160.
Freud S., Kultura jako źródło cierpień, tłum. J. Prokopiuk, Warszawa 1995.
Garczyński S., Skąd te błędy, Warszawa 1981.
Goffman E., Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum. H. Danter‑Śpiewak, Warszawa 2000.
Kodeks etyki reklamy, Rada Reklamy, Warszawa 2006, http://www.radareklamy.org/kodeks‑etyki‑reklamy.html (15.11.2013).
Korzeniowski B., Handlarze oszukują, bo tego oczekujemy, http://moto.onet.pl/aktualnosci/ handlarze‑oszukuja‑bo‑tego‑oczekujemy/e15bk (15.11.2013).
Kucharski J., Usprawiedliwione kłamstwo we współczesnej etyce stosowanej, Kraków 2014.
Maciejewska M., Kłamię, bo muszę, więc jestem, http://www.focus.pl/czlowiek/klamie‑bo‑musze‑wiec‑jestem-7804 (19.04.2015).
Mastenbroek W., Negocjacje, tłum. E. i T. Szapiro, Warszawa 1998.
Mysona Byrska J., Plotkujące społeczeństwo. Wady i zalety życia z plotką, „Mêlée. Kwartalnik Filozoficzno‑Kulturalny” (2008), nr 4, s. 21–29.
Pepliński M., Władysława Tatarkiewicza analiza terminu szczęście, „Rocznik Komisji Filozofii Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego Filo‑sofija” 2–3 (2011), nr 13–14, s. 663–674.
Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1978.
Strudler A., On the ethics of deception in negotiation, [w:] What’s fair? Ethics for negotiatiors, eds. C. Menkel‑Meadow, M. Wheeler, San Francisco 2004.
Św. Tomasz z Akwinu, Suma teologiczna, t. 20, tłum. F. W. Bednarski, Londyn 1972.
Walters S. B., Kłamstwo cała prawda o… Jak wykryć kłamstwo i nie dać się oszukać, tłum. E. Jusewicz‑Kalter, Gdańsk 2003.
White N., Filozofia szczęścia od Platona do Skinnera, tłum. M. Chojnacki, Kraków 2008.
Witkowski T., Psychologia kłamstwa. Motywy – strategie – narzędzie, Warszawa 2002.
Zwoliński A., Plotki i ploteczki. Informacja bez prawdy, Kraków 2006.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
