Pułapka szczęścia współczesnego człowieka
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.1697Słowa kluczowe:
szczęście, nieszczęście, pułapka szczęścia, Russel Harris, współczesne społeczeństwoAbstrakt
W artykule podejmuję się próby analizy koncepcji szczęścia, dominującej we współczesnym społeczeństwie, wskazującej, że „szczęśliwy jest ten, kto posiada wszystko, czego pragnie”. W społeczeństwie ukierunkowanym na wydajność i konkurencję o szczęściu mówimy najczęściej jak o czymś nie tyle już istniejącym, ile będącym do osiągnięcia. Wszędzie słyszy się, że szczęście można zdobyć, należy o nie walczyć i dopaść celu możliwie przed innymi lub szybko posiąść to, co inni już posiadają. Pojawia się gorąca żądza i nieskończone pragnienie posiadania tego, co wydaje się konieczne do szczęścia. Z tego powodu rodzi się problem braku nasycenia i w rezultacie braku osiągnięcia szczęścia: gdy jakieś dobro, do którego dążymy, osiągnie pewną wielkość, przestaje już być gwarantem naszego szczęścia – zaczynamy pragnąć więcej, wpadamy w pewną „pułapkę szczęścia”. W gonitwie za spełnianiem pragnień pojawia się paradoksalna tajemnica pełni i pustki, powstaje poczucie, że jest się człowiekiem nieszczęśliwym.Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania: dlaczego w świecie, gdzie wiele dóbr mamy na wyciągniecie ręki, wciąż czujemy się nieszczęśliwi? Czy owa pogoń za szczęściem może czynić nas nieszczęśliwymi? I w końcu, czy istnieje prawdziwe szczęście i jakie są jego warunki?
Bibliografia
Frielingsdorf K., Szczęście w nieszczęściu, tłum. K. Zimmer, Kraków 1999.
Harris R., Pułapka szczęścia. Jak przestać walczyć i zacząć żyć, tłum. G. Ciecieląg, Białystok 2012.
Hommes U., Nachwort, [w:] Was ist Glück?, München 1976.
Marquard O., Szczęście w nieszczęściu, tłum. K. Krzemieniowa, Warszawa 2001.
Ossowska M., Podstawy nauki o moralności, cz. 2, Warszawa 2004.
Spaemann R., Szczęście a życzliwość. Esej o etyce, tłum. J. Merecki, Lublin 1997.
Pobrania
Opublikowane
2016-07-01
Numer
Dział
Artykuły
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.