Pułapka szczęścia współczesnego człowieka
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.1697Słowa kluczowe:
szczęście, nieszczęście, pułapka szczęścia, Russel Harris, współczesne społeczeństwoAbstrakt
W artykule podejmuję się próby analizy koncepcji szczęścia, dominującej we współczesnym społeczeństwie, wskazującej, że „szczęśliwy jest ten, kto posiada wszystko, czego pragnie”. W społeczeństwie ukierunkowanym na wydajność i konkurencję o szczęściu mówimy najczęściej jak o czymś nie tyle już istniejącym, ile będącym do osiągnięcia. Wszędzie słyszy się, że szczęście można zdobyć, należy o nie walczyć i dopaść celu możliwie przed innymi lub szybko posiąść to, co inni już posiadają. Pojawia się gorąca żądza i nieskończone pragnienie posiadania tego, co wydaje się konieczne do szczęścia. Z tego powodu rodzi się problem braku nasycenia i w rezultacie braku osiągnięcia szczęścia: gdy jakieś dobro, do którego dążymy, osiągnie pewną wielkość, przestaje już być gwarantem naszego szczęścia – zaczynamy pragnąć więcej, wpadamy w pewną „pułapkę szczęścia”. W gonitwie za spełnianiem pragnień pojawia się paradoksalna tajemnica pełni i pustki, powstaje poczucie, że jest się człowiekiem nieszczęśliwym.Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania: dlaczego w świecie, gdzie wiele dóbr mamy na wyciągniecie ręki, wciąż czujemy się nieszczęśliwi? Czy owa pogoń za szczęściem może czynić nas nieszczęśliwymi? I w końcu, czy istnieje prawdziwe szczęście i jakie są jego warunki?
Bibliografia
Frielingsdorf K., Szczęście w nieszczęściu, tłum. K. Zimmer, Kraków 1999.
Harris R., Pułapka szczęścia. Jak przestać walczyć i zacząć żyć, tłum. G. Ciecieląg, Białystok 2012.
Hommes U., Nachwort, [w:] Was ist Glück?, München 1976.
Marquard O., Szczęście w nieszczęściu, tłum. K. Krzemieniowa, Warszawa 2001.
Ossowska M., Podstawy nauki o moralności, cz. 2, Warszawa 2004.
Spaemann R., Szczęście a życzliwość. Esej o etyce, tłum. J. Merecki, Lublin 1997.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
