Struktura dynamizmu człowieka-osoby w antropologii adekwatnej Karola Wojtyły
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.2554Słowa kluczowe:
Karol Wojtyła, dynamizm, osoba, suppositum, fieriAbstrakt
Zagadnienie dynamizmu zajmuje ważne miejsce w antropologii filozoficznej Karola Wojtyły. Jego badania uwzględniają kontekst filozofii bytu oraz filozofii świadomości. Akcentuje znaczenie przeżycia własnej podmiotowości w trakcie dynamizmu.
Celem artykułu jest przedstawienie zaproponowanej przez niego struktury ludzkiego dynamizmu. Zawiera ona trzy rodzaje dynamizmu: dynamizm suppositum, dynamizm uczynnień oraz dynamizm czynu. Pierwszy ujmowany jest w polu metafizycznym, dwa kolejne w polu fenomenologicznym. W ramach tej struktury ukazano także rolę, jaką pełni fieri, oznaczające skierowanie dynamizmu na swój podmiot.
Bibliografia
Buttiglione R., Kilka uwag o sposobie czytania „Osoby i czynu”, w: „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2000, s. 9–42.
Chudy W., Rozwój filozofowania a „pułapka refleksji”. Filozofia refleksji i próby jej przezwyciężenia, Lublin 1993.
Czachorowski M., Osoba a natura. Ujęcie Karola Wojtyły, w: Wokół antropologii Karola Wojtyły, red. A. Maryniarczyk, P. Sulenta, T. Duma, Lublin 2016, s. 307–352 (Zadania Współczesnej Metafizyki, 18).
Jan Paweł II, Encyklika Fides et ratio, Rzym 1998.
Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Chrystus odwołuje się do „początku”, Lublin 1981.
Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci, Kraków 2005.
Kalinowski J., Metafizyka i fenomenologia osoby ludzkiej, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 63–71.
Parzych K., Na progu teologii dialogu. Dar według studium „Osoba i czyn” Karola Wojtyły, „Filozofia Dialogu” 1 (2003), s. 167–174.
Sztaba M., Człowiek jako byt moralny w myśli Karola Wojtyły – Jana Pawła II, w: Człowiek w refleksji Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Wybrane aspekty adekwatnej antropologii, red. A. Różyło, M. Sztaba, Lublin 2014, s. 115–137.
Tischner J., Metodologiczna strona dzieła „Osoba i czyn”, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 85–89.
Wojtyła K., Człowiek jest osobą, w: „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2000, s. 415–420.
Wojtyła K., Człowiek w polu odpowiedzialności, Rzym–Lublin 1991.
Wojtyła K., Dobro i wartość, w: Wykłady lubelskie, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2006, s. 75–178.
Wojtyła K., Miłość i odpowiedzialność, Lublin 2001.
Wojtyła K., Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maxa Schelera, w: Zagadnienie podmiotu moralności, red. T. Styczeń SDS, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2001, s. 11–128.
Wojtyła K., Osoba i czyn, w: „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2000, s. 43–338.
Wojtyła K., Osoba: podmiot i wspólnota, w: „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2000, s. 317–414.
Wojtyła K., Osobowa struktura samostanowienia, w: „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2000, s. 421–432.
Wojtyła K., Podmiotowość i „to, co nieredukowalne” w człowieku, w: „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 2000, s. 433–444.
Wojtyła K., Wypowiedź wstępna w czasie dyskusji nad „Osobą i czynem” w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim dnia 16 grudnia 1970 r., „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 53–55.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
