Stawanie się darem jako realizacja człowieczeństwa

Abstrakt

Niniejszy artykuł przedstawia Boży pomysł na przeżywanie ludzkiego życia, wedle którego człowiek spełnia siebie, stając się darem. Poddaje analizie biblijne opisy stworzenia człowieka oraz teksty Karola Wojtyły – Jana Pawła II dotyczące myśli personalistycznej, a także teologii ciała. Przedstawiona w tekście norma personalistyczna, zgodnie z którą człowiek jako osoba ma swoją niezbywalną godność i wartość, kształtuje właściwe odniesienia we wszelkich relacjach międzyludzkich. Kluczowe dla przeżywania tych relacji jest spotkanie z Chrystusem, który jest Miłością, jako jedyny może więc pomóc człowiekowi zrozumieć samego siebie. Równocześnie odkrywanie oblubieńczego sensu ciała prowadzi do ofiarowywania siebie jako daru w sposób całkowicie wolny i bezinteresowny. Na gruncie wzajemnej wymiany darów rodzi się komunia osób – communio personarum. Człowiek, będąc stworzonym na obraz i podobieństwo Boże, poprzez bezinteresowną wymianę darów odzwierciedla wewnętrzne życie Osób Bożych. Stawanie się darem jest drogą prowadzącą człowieka do realizowania w pełni swojego człowieczeństwa.