Kościół na wzór Jezusa Chrystusa w perspektywie II Soboru Watykańskiego
DOI:
https://doi.org/10.15633/acr.3636Słowa kluczowe:
eklezjologia, chrystologia, antropologia, hierarchia, liturgia, zbawienie, wzórAbstrakt
Eklezjologia II Soboru Watykańskiego stanowi niezmiennie punkt odniesienia dla każdej autentycznej refleksji o Kościele, o jego misji oraz o sposobach jego kształtowania w perspektywie rozwoju historycznego. Nauczanie ostatnich papieży zwraca uwagę na potrzebę odniesienia Kościoła do Chrystusa jako jego wzoru. Aby to zalecenie móc wypełnić, konieczne jest sięgnięcie do nauczania II Soboru Watykańskiego, pytając się, w jaki sposób i w jakich aspektach jego nauczanie ukierunkowuje Kościół na jego wzór, który osobowo określa sam Jezus Chrystus. Niniejszy artykuł stara się udzielić odpowiedzi na to pytanie, zwracając najpierw uwagę na początek Kościoła w Jezusie Chrystusie, aby na tym tle określić, w jaki sposób i w jakim zakresie treściowym jest On zasadą życia Kościoła i jego wzorem. Dopełnieniem refleksji ściśle eklezjologicznej jest zwrócenie uwagi na aspekty antropologii indywidualnej i społecznej, którą znajdujemy w nauczaniu soborowym. W tej ostatniej kwestii chodzi o wskazanie na wzorczość antropologiczną Chrystusa, którą powinien uwzględniać Kościół w pełnieniu swojej misji zbawczej.
Bibliografia
Balthasar H. U. von, Kirchenerfahrung dieser Zeit, w: Sentire Ecclesiam. Festschrift für Hugo Rahner, Hrsg. J. Daniélou, H. Vorgrimler, Freiburg–Basel 1961, s. 743–768.
Bechina F., Die Kirche als „Familie Gottes”. Die Stellung dieses theologischen Konzeptes im Zweiten Vatikanischen Konzil in den Bischofssynoden von 1974 bis 1994 im Hinblick auf eine „Familia-Dei-Ekklesiologie”, Roma 1998.
Congar Y., La signeurie du Christ sur l’Église et sur le mond, „Istina” 6 (1959) s. 131–166.
Congar Y., Kościół, jaki kocham, tłum. A. Ziernicki, Kraków 1997.
Corbon J., Liturgia źródło wody życia, tłum. A. Foltańska, Poznań 2005.
Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium (24 listopada 2013), Kraków 2013.
Gherardini B., L’enciclica „Mystici Corporis” (29 giugno 1943), w: L’eredità del magistero di Pio XII, ed. Ph. Chenaux, Città del Vaticano 2010, s. 203–217.
Ghirlanda G., „Hierarchica communio”. Significato della formula nella „Lumen gentium”, Roma 1980.
Jan Paweł II, Katecheza w czasie audiencji generalnej (6 sierpnia 1997 r.), 4, „L’Osservatore Romano” (wyd. pol.) 18 (1997) nr 11, s. 21.
Kilmartin E. J., Christian Liturgy, t. 1: Theology, Kansas City 1988.
Królikowski J., Miłość i naśladowanie Chrystusa, w: Umiłować Chrystusa. Program duszpasterski na rok 2002/2003, Katowice 2002, s. 59–69.
Królikowski J., Jezus Chrystus prasakrament Boga i zbawienia, „Tarnowskie Studia Teologiczne” 26 (2007) nr 2, s. 3–18.
Philipon M., La Santissima Trinità e la Chiesa, w: La Chiesa del Vaticano II. Studi e commenti intorno alla costituzione dommatica „Lumen gentium”, opera collettiva diretta da G. Baraúna, Firenze 1965, s. 329–350.
Ratzinger J., Kościół – znak wśród narodów. Pisma eklezjologiczne i ekumeniczne, tłum. W. Szymona, Lublin 2013 (Opera omnia, VIII/1).
Rzemiński W., Eucharystia liturgią nieba i ziemi. Jedność celebracji eucharystycznej Kościoła z liturgią niebiańskiego Jeruzalem w ujęciu Cipriano Vagagginiego, Kraków 2011.
Triacca A. M., Lo Spirito Santo nella liturgia e nella vita della Chiesa, Città del Vaticano 2011.
Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002.
Wojtyła K., Kościół w tajemnicy odkupienia. Interpretacja Vaticanum II, wybór i oprac. A. Dobrzyński, Rzym 2012.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
