Kult świętych w regułach zakonnych na przykładzie Zgromadzenia sióstr Felicjanek

Autor

  • Lucyna Rotter Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/fhc.1465

Słowa kluczowe:

kult świętych, reguła zakonna, Zgromadzenie sióstr Felicjanek

Abstrakt

W każdej regule zgromadzenia zakonnego może zostać wybrana grupa „ulubionych” świętych. Różne są przesłanki takich wyborów. Poczesne miejsce zajmuje najczęściej założyciel (bądź założyciele) danej kongregacji zakonnej. Należy podkreślić, że w wielu zgromadzeniach zakonnych, klasztorach bądź opactwach istnieje kult dobrodziejów i fundatorów formalnie nie beatyfikowanych czy kanonizowanych przez kościół. W historii Zgromadzenia Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego wyraźnie widać troskę o kult wielu świętych i błogosławionych, którzy w szczególny sposób dotykają duchowości i działalności Zgromadzenia. W pierwszej kolejności powinni zostać wymienieni błogosławiony Honorat Koźmiński (1826-1916) i błogosławiona Matka Angela Truszkowska (1825- 1899). Od początku swojego istnienia Zgromadzenia była głęboko zakorzeniona w duchowości franciszkańskiej. Reguła felicjanek wywodzi się z tercjarstwa franciszkańskiego. Nie powinno więc dziwić, że w klasztorach Sióstr Felicjanek szczególnie pielęgnowany i cieszący się wysoką pozycją jest kult świętego Franciszka z Asyżu (1181-1226), a także św. Klary (1194/53). Świętym któremu Siostry Felicjanki zawdzięczają swoją nazwę jest św. Feliks z Kantalicjo (1515-1587). W sposób szczególny Kongregacja została powierzona opiece św. Józefa i Niepokalanego Serca Maryi.

Opublikowane

2024-05-07

Numer

Dział

Artykuły