Letania more solito dicantur. Przyczynek do badań nad pobożnością maryjną wśród średniowiecznych dominikanów

Autor

  • Piotr Oleś Kolegium Filozoficzno-Teologiczne oo. Dominikanów w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/fhc.230

Słowa kluczowe:

litania dominikańska, Matka Boska, religijność, średniowiecze, Polska

Abstrakt

Głównym przedmiotem studium jest prezentacja okoliczności powstania oraz miejsca w pobożności średniowiecznych dominikanów modlitwy zwanej potocznie litanią dominikańską, dominikanów (Litaniae Ordinis Praedicatorum quae dicuntur in omnibus tribulationibus). Dokładny czas powstania tej litanii nie jest znany. Po raz pierwszy wzmianka na jej temat pojawia się w związku z pewnym niezwykle dla zakonu groźnym incydentem, który miał miejsce w latach pięćdziesiątych XIII wieku. 21 listopada 1254 roku papież Innocenty IV ogłosił bullę Etsi Animarum, która w dramatyczny sposób ograniczała przywileje zakonów mendykanckich dotyczące głoszenia kazań, spowiedzi, jałmużny jak i wielu innych. Legenda związana z litanią przekazuje, że wówczas bracia rozpoczęli gorliwe jej odmawianie, w następstwie którego papież Innocenty IV zmarł. Bez względu na zasadność tej opowieści, jest faktem że w 1256 roku kapituła Generalna w Paryżu nakazała całemu zakonowi odmawianie tej litanii. Pierwotny kształt Litanii do Najświętszej Panny, pozostaje nieznany. Poszukiwania najstarszej, zachowanej w całości wersji litanii wiodą do jednego przekazu rękopiśmiennego, pochodzącego dopiero z roku 1500.

Pobrania

Opublikowane

2013-12-31

Numer

Dział

Commentationes et dissertationes

Podobne artykuły

11-20 z 55

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.