Separacja jako podstawowe źródło nieszczęścia we współczesnym społeczeństwie

Abstrakt

Artykuł omawia przyczyny poczucia braku szczęścia we współczesnym społeczeństwie z perspektywy trzech dwudziestowiecznych pisarzy: G.K. Chestertona, Josefa Ratzingera (Benedykta XVI) i Karla Rahnera. W swoim dziele pt. Ortodoksja (Orthodoxy) G.K. Chesterton dowodzi, że cnoty zostały wyizolowane od siebie nawzajem, w związku z czym „oszalały”. W efekcie doprowadziło to do wyizolowania również u ludzi. Josef Ratzinger twierdzi, że we współczesnym społeczeństwie śmierć została odizolowana od życia, na skutek czego dochodzi do zniekształcenia obu tych stanów. Karl Rahner pokazuje, jak ludzie mogą stać się nieszczęśliwi i niezdolni radzić sobie z nieustannie zmieniającymi się sytuacjami życiowymi, ponieważ współczesny człowiek próbuje osiągnąć szczęście, kontrolując i budując swoją własną przyszłość. W artykule wykorzystano punkt widzenia tych pisarzy, aby wyjaśnić czynniki wykorzystujące narastające zjawisko odrębności i indywidualizmu, wyjaśniające poczucie odizolowania i braku szczęścia we współczesnych społeczeństwach.
Omówione zostanie również rozwiązanie tych problemów, sugerujące, jak istota ludzka, nawet z głębi własnej odrębności, może spróbować połączyć się z innymi, a konkretnie pomóc innym. Jest to rozwiązanie rozumiane jako sposób na pokonanie osamotnienia, strachu i odizolowania prowadzącego do braku poczucia szczęścia.