Przyjemność jako źródło wspólnoty
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.1705Słowa kluczowe:
przyjemność, wspólnota, Kant, MarksAbstrakt
Zastanawiając się nad podstawą fundującą zbiorowość ludzką, sięga się myślą do prawa stanowionego, do wspólnej kultury, a tym samym przeszłości. Poszczególne narody przeglądają się w lustrze dziejów, szukając swego ducha. Wydaje się, że do szeregu tych propozycji można dopisać jeszcze jedną, mniej oczywistą: przyjemność. By przybliżyć tę kwestię, odwołamy się do koncepcji estetycznej Immanuela Kanta. Następnie wnioski z teorii królewieckiego myśliciela zostaną rozwinięte w kontekście stworzonym przez marksowską teorię wiedzy.Powstałe w ten sposób narzędzie niejako odsuwa na margines idee piękna czy dobra jako społecznotwórcze, a skupia się bardziej na rzeczywistości potocznej, dynamizując w ten sposób konstrukcję i jej podstawę.
Bibliografia
Bauman Z., Praca, konsumpcjonizm i nowi ubodzy, tłum. S. Orbitek, Kraków 2006.
Kant I., Krytyka władzy sądzenia, tłum. J. Gałecki, Warszawa 1964.
Mannheim K., Ideologia i utopia, tłum. J. Miziński, Warszawa 2008.
Marks K., Engels F., Dzieła, t. 23, Warszawa 1968.
Nietzsche F., Tako rzecze Zaratustra. Książka dla wszystkich i dla nikogo, tłum. W. Berent, Poznań 1995.
Schaff A., Ideologia w ujęciu Mannheima, Warszawa 1958.
Szacki J., Spotkania z utopią, Warszawa 2000.
Szczepański J., Polityczna władza sądzenia, Kraków 2009.
Żardecka‑Nowak M., Władza kształtująca jednostkę, [w:] Wolność i władza w życiu publicznym, red. W. Zuziak, J. Mysona Byrska, Kraków 2008, s. 103–120.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
