Fenomen zerwania

Autor

  • Piotr Karpiński Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie Wyższe Seminarium Duchowne w Łowiczu

DOI:

https://doi.org/10.15633/lie.2362

Słowa kluczowe:

zerwanie, osoba, prawda, wartość, solidaryzacja, Absolut, dramat, św. Augustyn, J. Tischner, J.-L. Marion

Abstrakt

Przedmiotem artykułu jest zbadanie i opis sytuacji, kiedy ktoś w imię przekonań, opinii, poglądów decyduje się zakończyć relację z drugim człowiekiem. Sytuację taką nazywamy fenomenem zerwania. Zerwania mogą być różne: chłopak zrywa z dziewczyną, małżonkowie decydują się na rozwód, ktoś zrywa umowę albo przyjaźń. Z wszystkich tego typu sytuacji interesuje nas tylko zerwanie z powodu różnicy w wyznawanych poglądach. Fenomen zerwania w takiej sytuacji przybiera kształt sporu o to, co ważniejsze – prawda czy osoba. Jak to się dzieje, że w imię prawdy odrzucam osobę? Czy w imię relacji z drugim mogę zdradzić prawdę? Czy wartością ważniejszą jest prawda czy Ty? A może zerwanie jest symptomem nierozwiązanego stosunku do Absolutu? Odpowiedzi na te pytania szukamy, odwołując się do myśli Józefa Tischnera i innych współczesnych filozofów. Zarysowane zostają dwa skrajne stanowiska: prawda ponad osobą oraz osoba ponad prawdą. Wyznaczają one dwa odmienne paradygmaty myślenia: monologiczny i dialogiczny. Problem zostaje rozważony także w płaszczyźnie aksjologicznej, gdzie prawda i Ty jawią się jako wartości. W zerwaniu istotne jest utożsamienie Ja z daną prawdą – następują tu procesy solidaryzacji egotycznej i absolutyzacji Ja. W ich efekcie zerwanie można opisać za pomocą Tischnerowskiej kategorii potępienia i mechanizmu władzy. Na końcu zostaje ukazana możliwość rozwiązania sytuacji zerwania przez miłość.

Biogram autora

  • Piotr Karpiński - Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie Wyższe Seminarium Duchowne w Łowiczu
    ks. dr Piotr Karpiński – kapłan, teolog i filozof. Absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu, Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Wykładowca filozofii
    nowożytnej i współczesnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Łowiczu (Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie). Członek Polskiego Towarzystwa Fenomenologicznego. Zainteresowania naukowe: filozofia francuska XX wieku oraz myśl Józefa Tischnera.

Bibliografia

Arystoteles, Metafizyka, tłum. K. Leśniak. Warszawa 2001.

Filek J., Etyka. Reinterpretacja, Kraków 2014.

Filek J., Życie, etyka, inni, Kraków 2010.

Jan Paweł II, Encyklika Redemptor hominis, Wrocław 1994.

Marion J.-L., Idol i dystans, tłum. W. Starzyński, U. Idziak-Smoczyńska, Kraków 2016.

Św. Augustyn, Dialogi filozoficzne, tłum. A. Świderkówna, Warszawa 1953.

Św. Augustyn, O nauce chrześcijańskiej, tłum. J. Sułkowski, Warszawa 1989.

Św. Augustyn, O państwie Bożym, tłum. W. Kornatowski, Warszawa 1977.

Tarnowski K., Pragnienie metafizyczne, Kraków 2017.

Tischner J., Aksjologiczne podstawy doświadczenia „ja” jako całości cielesno-przestrzennej, w: Logos i Ethos. Rozprawy filozoficzne, red. K. Kłósak, Kraków 1971, s. 33–82.

Tischner J., Filozofia dramatu, Kraków 2006.

Tischner J., Myślenie według wartości, Kraków 2005.

Tischner J., Świat ludzkiej nadziei, Kraków 2005.

Tischner J., Wiara ze słuchania. Kazania starosądeckie 1980–1992, Kraków 2009.

Tischner J., Kłoczowski J. A., Wobec wartości, Poznań 2001.

Woleński J., Epistemologia, Warszawa 2007.

Pobrania

Opublikowane

2018-03-31

Numer

Dział

Artykuły

Podobne artykuły

1-10 z 97

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.