Autoteleologia osoby a teleologia natury w antropologii Karola Wojtyły
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.3690Słowa kluczowe:
Karol Wojtyła, antropologia, teleologia, autoteleologia, natura człowieka, osoba, personalizm realistycznyAbstrakt
Artykuł rekonstruuje i analizuje Wojtyłowską propozycję przezwyciężenia dualizmu antropologicznego przez syntezę teleologicznych tendencji natury ludzkiej z autoteleologią wolności osoby. Propozycja ta zmierza równocześnie do syntezy filozofii bytu i filozofii świadomości, inaczej syntezy podmiotowego i przedmiotowego, subiektywnego i obiektywnego ujęcia człowieka oraz norm moralnych. Droga ta jest trudniejsza niż obrana przez antropologię spirytualistyczną lub jej przeciwieństwo, antropologię naturalistyczną, czy materialistyczną. Drogę tę można nazwać filozofią i antropologią integralną, łączącą w sobie pełne ujęcie bytu ludzkiego.
Bibliografia
Biesaga T., Personalizm realistyczny a personalizm transcendentalny w sporze o uzasadnianie norm moralnych, w: W kręgu inspiracji personalizmu etycznego: Ślipko – Tischner – Styczeń, red. P. Duchliński, Kraków 2012, s. 133–142.
Gałkowski J., Natura, osoba, wolność, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 177–182.
Gogacz M., Hermeneutyka „Osoby i czynu” (Recenzja książki Księdza Kardynała Karola Wojtyły Osoba i czyn), Kraków 1969), Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 125–138.
Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor, Kraków 1993.
Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Chrystus odwołuje się do „początku”, Città del Vaticano 1980.
Jaworski M., Koncepcja antropologii filozoficznej w ujęciu Kardynała Karola Wojtyły (Próba odczytania w oparciu o studium „Osoba i czyn”), „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 91–106.
Kalinowski J., Metafizyka i fenomenologia osoby ludzkiej. Pytania wywołane przez „Osobę i czyn”, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 63–71.
Krąpiec M. A., Książka Kardynała Wojtyły monografią osoby jako podmiotu moralności, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 57–61.
Tischner J., Metodologiczna strona dzieła „Osoba i czyn”, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 85–89.
Wojciechowski T., Jedność duchowo-cielesna człowieka w książce „Osoba i czyn”, „Analecta Cracoviensia” 5–6 (1973–1974), s. 191–199.
Wojtyła K., Człowiek w polu odpowiedzialności, red. A. Szostek, Rzym–Lublin 1991.
Wojtyła K., Elementarz etyczny, w: K. Wojtyła, Aby Chrystus się nami posługiwał, Kraków 1980, s. 129–182.
Wojtyła K., Miłość i odpowiedzialność, red. T. Styczeń, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 1982 (Człowiek i Moralność, 1).
Wojtyła K., Osoba i czyn, red. M. Jaworski, Kraków 1969.
Wojtyła K., Rozważania o istocie człowieka, Kraków 1999.
Wojtyła K., Transcendencja osoby w czynie a autoteleologia człowieka, w: K. Wojtyła, „Osoba i czyn” oraz inne studia antropologiczne, red. T. Styczeń, W. Chudy, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 1994, s. 477–490 (Człowiek i Moralność, 4).
Wojtyła K., Wykłady lubelskie, red. T. Styczeń, J. W. Gałkowski, A. Rodziński, A. Szostek, Lublin 1986 (Człowiek i Moralność, 3).
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
