Feliks Nowowiejski (1877–1946) – patron roku 2016. Poznańskie lata – miłość odwzajemniona?

Autor

  • Elżbieta Karolak Akademia Muzyczna im. Ignacego Paderewskiego w Poznaniu

DOI:

https://doi.org/10.15633/pms.1842

Słowa kluczowe:

Nowowiejski, organy, kompozytor, dyrygent, Poznań, symfonie organowe, Wiesława Cichowicz

Abstrakt

Feliks Nowowiejski – kompozytor, dyrygent, wirtuoz organista, inicjator przedsięwzięć o wydźwięku patriotycznym – po uzyskaniu przez Polskę niepodległości osiedlił się w Poznaniu. W swoim dorobku kompozytorskim miał już formy oratoryjne, kantaty, msze, pieśni i drobne utwory organowe. W Poznaniu rozwinął działalność jako dyrygent i kompozytor utworów operowych i scenicznych oraz solowych utworów organowych o charakterze koncertowym. Położył też duże zasługi jako organizator życia muzycznego. Środowisko odwdzięczało się z jednej strony ogromnym uznaniem, z drugiej – nie szczędziło krytyki. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu dynamiczna i nietuzinkowa indywidualność artysty i jego dokonania zostawiły ślad na dzisiejszym życiu muzycznym Poznania.

Biogram autora

  • Elżbieta Karolak - Akademia Muzyczna im. Ignacego Paderewskiego w Poznaniu
    Profesor Akademii Muzycznej w Poznaniu, współorganizatorka i juror Międzynarodowych Konkursów Organowych im. Feliksa Nowowiejskiego w Poznaniu, pomysłodawczyni koncertów farnych organizowanych na rzecz renowacji zabytkowych organów Friedricha Ladegasta w poznańskiej farze. Bierze udział w międzynarodowym programie wymiany pedagogicznej profesorów wyższych uczelni Erasmus/Socrates. Dokonała nagrań płytowych na zabytkowych organach w Wielkopolsce. Jej wychowankowie i studenci są laureatami nagród na konkursach krajowych i zagranicznych. Hobby – literatura (zwłaszcza poezja, także czynnie), koty, storczyki.

Bibliografia

Boehm J., Feliks Nowowiejski 1877–1946. Zarys biograficzny, Olsztyn 1977.

Boehm J., Feliks Nowowiejski. Artysta i wychowawca, Olsztyn 1985.

Czacharowski L., Katalog organmistrzów poznańskich i ich prac od XVI wieku do 1945 roku, [w:] Kronika Miasta Poznania. Muzyka, Poznań 2010, s. 56–67.

Fokt I., Feliks Nowowiejski. Z kolekcji Wiesławy Cichowicz, [w:] Kultura muzyczna w perspektywie regionalnej i europejskiej. Studia i szkice, pod red. K. D. Szatrawskiego, Barczewo 2014, s. 41–66.

Gawiejnowicz W., Koncerty organowe op. 56 i poemat na organy op. 61 Feliksa Nowowiejskiego w świetle ostatnich badań, [w:] Kultura muzyczna w perspektywie regionalnej i europejskiej. Studia i szkice, pod red. K. D. Szatrawskiego, Barczewo 2014, s. 23–39.

Gołos J., Recitale organowe w Polskim Radio 1927–1939: częstotliwość, wykonawcy, repertuar, „Pisma Teoretyczne Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki”, Warszawa 1995, zesz. 2, s. 54–108.

Heeering K., Harmonika utworów organowych Feliksa Nowowiejskiego, [w:] „Pisma Teoretyczne Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki”, Warszawa 1995, zesz. 2, s. 109–202.

Laukvik J., Orgelschule zur historischen Aufführungspraxis, Teil. 2, Romantik, Carus–Verlag 2001.

Lukas K., Tempo rubato i modyfikacje tempa w materiałach źródłowych z lat 1750–1930 w kontekście współczesnej praktyki wykonawczej, Katowice 2015.

Nowowiejski K., Pod zielonym Pegazem, Poznań 1971.

Przybysz P., Emocje muzyczne i ich estetyczne modyfikacje, [w:] Neuroestetyka muzyki, Poznań 2013.

Wyrwa I., Problematyka wykonawcza utworów organowych Feliksa Nowowiejskiego w świetle poglądów estetycznych kompozytora, Lublin 2011.

Pobrania

Opublikowane

2016-11-20

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy

Podobne artykuły

1-10 z 45

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.