Feliks Nowowiejski (1877–1946) – patron roku 2016. Poznańskie lata – miłość odwzajemniona?
DOI:
https://doi.org/10.15633/pms.1842Słowa kluczowe:
Nowowiejski, organy, kompozytor, dyrygent, Poznań, symfonie organowe, Wiesława CichowiczAbstrakt
Feliks Nowowiejski – kompozytor, dyrygent, wirtuoz organista, inicjator przedsięwzięć o wydźwięku patriotycznym – po uzyskaniu przez Polskę niepodległości osiedlił się w Poznaniu. W swoim dorobku kompozytorskim miał już formy oratoryjne, kantaty, msze, pieśni i drobne utwory organowe. W Poznaniu rozwinął działalność jako dyrygent i kompozytor utworów operowych i scenicznych oraz solowych utworów organowych o charakterze koncertowym. Położył też duże zasługi jako organizator życia muzycznego. Środowisko odwdzięczało się z jednej strony ogromnym uznaniem, z drugiej – nie szczędziło krytyki. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu dynamiczna i nietuzinkowa indywidualność artysty i jego dokonania zostawiły ślad na dzisiejszym życiu muzycznym Poznania.Bibliografia
Boehm J., Feliks Nowowiejski 1877–1946. Zarys biograficzny, Olsztyn 1977.
Boehm J., Feliks Nowowiejski. Artysta i wychowawca, Olsztyn 1985.
Czacharowski L., Katalog organmistrzów poznańskich i ich prac od XVI wieku do 1945 roku, [w:] Kronika Miasta Poznania. Muzyka, Poznań 2010, s. 56–67.
Fokt I., Feliks Nowowiejski. Z kolekcji Wiesławy Cichowicz, [w:] Kultura muzyczna w perspektywie regionalnej i europejskiej. Studia i szkice, pod red. K. D. Szatrawskiego, Barczewo 2014, s. 41–66.
Gawiejnowicz W., Koncerty organowe op. 56 i poemat na organy op. 61 Feliksa Nowowiejskiego w świetle ostatnich badań, [w:] Kultura muzyczna w perspektywie regionalnej i europejskiej. Studia i szkice, pod red. K. D. Szatrawskiego, Barczewo 2014, s. 23–39.
Gołos J., Recitale organowe w Polskim Radio 1927–1939: częstotliwość, wykonawcy, repertuar, „Pisma Teoretyczne Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki”, Warszawa 1995, zesz. 2, s. 54–108.
Heeering K., Harmonika utworów organowych Feliksa Nowowiejskiego, [w:] „Pisma Teoretyczne Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki”, Warszawa 1995, zesz. 2, s. 109–202.
Laukvik J., Orgelschule zur historischen Aufführungspraxis, Teil. 2, Romantik, Carus–Verlag 2001.
Lukas K., Tempo rubato i modyfikacje tempa w materiałach źródłowych z lat 1750–1930 w kontekście współczesnej praktyki wykonawczej, Katowice 2015.
Nowowiejski K., Pod zielonym Pegazem, Poznań 1971.
Przybysz P., Emocje muzyczne i ich estetyczne modyfikacje, [w:] Neuroestetyka muzyki, Poznań 2013.
Wyrwa I., Problematyka wykonawcza utworów organowych Feliksa Nowowiejskiego w świetle poglądów estetycznych kompozytora, Lublin 2011.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
