Guillaume-Gabriel Nivers (ca 1632–1714) – the last of the „pre-classics” or the first of the classics?
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.689Keywords:
classical organ music, organ verses, Gregorian chant, church music, liturgy, alternatim technique, organ booksAbstract
In the French music the period 1665–1703 is the time of great changes, when the style known generally as classical organ music of the so-called Grand Siècle took its shape. Among the numerous composers active during that period was Guillaume-Gabriel Nivers, organist of Saint-Sulpice – one of the most eminent Parisian churches. His career developed in connection with the church, the convent of Benedictine nuns as well as the school for noble young ladies in Saint-Cyr-l’École. That is why Nivers composed only church music. His works, collected in three organ books and in the Thièry manuscript (ascribed to him), are representative of French music composed in the 17th–18th cent. It was the tradition associated with alternatim technique, with alternating sections in organ verses and chant. The thee organ books by Nivers constitute a large opus which includes numerous genres characteristic for the period; Nivers worked on all of them systematically, which led to their development, especially in liturgical music.
On the one hand, Nivers was „pre-classical”, which can be seen in his use of Gregorian cantus firmus (Mass, Hymns, Sequences), from which his contemporaries would largely depart, as well as in the „modal thinking”, especially in the works included in the Premier and Troisième Livre d’Orgue. On the other hand, his oeuvre opened the door to welcome the new period, which can be seen primarily in the „new style” – melodious, based on meticulously chosen registers, varied according to the character of a particular piece and its place in liturgy.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).