Eremici i pustelnicy w Polsce średniowiecznej. Wybrane zagadnienia

Autor

  • Jerzy Rajman

DOI:

https://doi.org/10.15633/fhc.1326

Słowa kluczowe:

pustelnicy, eremici, średniowiecze, Polska, święty Andrzej Świerad, święty Romuald

Abstrakt

W dziejach monastycyzmu polskiego w średniowieczu eremici i pustelnicy odegrali ważną rolę. Pierwszymi znanymi z imion eremitami w Polsce byli mnisi tworzący tzw. Erem Pięciu Braci. Żywot Pięciu Braci Męczenników napisany przez Brunona z Kwerfurtu jest najstarszym źródłem ukazującym eremitów w Polsce. Pozwala na ukazanie osób, które przyczyniły się do  założenia eremu, okoliczności jego powstania i składu personalnego. Podstawą działania pierwszych eremitów w Polsce była reguła św. Benedykta obostrzona przez św. Romualda. Ich erem powstał prawdopodobnie w Mię­dzyrzeczu. Na kształtowanie się postaw pustelniczch miał także wpływ monastycyzm bizantyjski, o czym świadczy przykład sw. Andrzeja Świerada. On i jego naśladowcy działali w ziemi sądeckiej i na Słowacji. Można domniemywać istnienia w XI w. pustelników także pod Krakowem. W XIII w. ideały pustelnicze realizowano w ramach reguły premonstrateńskiej (Bł. Bronisława) i franciszkańskiej (bł. Salomea). Słabe okazało się, natomiast, oddziaływanie zakonu kartuzów.

Pobrania

Opublikowane

2005-12-31

Numer

Dział

Artykuły

Podobne artykuły

71-80 z 108

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.