Dasein, autentyczność i wybór w Heideggerowskim "Byciu i czasie"

Abstrakt

Martina Heideggera analiza autentyczności Dasein wydaje się sprzeczna. Z jednej strony Heidegger twierdzi, że autentyczność Dasein jest nieuniknionym rezultatem jego stanu trwogi, tzn. trwoga jest zarówno koniecznym, jak i wystarczającym warunkiem autentyczności. Z drugiej strony Heidegger zdaje się sugerować, że autentyczność jest wyborem. W celu rozwiązania tej możliwej sprzeczności proponuję rozważanie autentyczności jako dwuetapowego procesu. W pierwszym etapie Dasein staje się autentyczny, a w drugim etapie kontynuuje swoją autentyczność. Pierwszy etap jest wstępnym uchwyceniem przez Dasein podstawowej prawdy o swoim istnieniu i jest nieuniknionym rezultatem stanu Trwogi. Drugi etap jest dobrowolnym i powtarzanym przez Dasein potwierdzeniem tego pierwszego uchwycenia prawdy o swoim istnieniu, i jako taki jest wyborem. Rozróżniam również dwa rodzaje nieautentyczności: jedna to nieautentyczność codziennego Dasein; druga to nieatentyczność Dasein, który odmawia uznania podstawowej prawdy o swoim istnieniu. Ta druga nieautentyczność jest zinterpretowana jako wybór, który albo jest świadomy, albo jest wyborem poprzez „brak“ wyboru. Sugeruję również, że Heideggera nawoływanie do autentyczności powinno być zinterpretowane przede wszystkim jako nawoływanie do ontologicznej, a nie normatywnej etyki.