Katecheza jako szansa formowania współczesnej młodzieży

Autor

  • Tadeusz Panuś Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ps.1925

Słowa kluczowe:

edukacja, nauczanie religii w szkole, formacja, katechizacja, religia służbą człowiekowi

Abstrakt

Jednym z ważniejszych wydarzeń w najnowszej historii polskiej oświaty było „umożliwienie z dniem 1 września 1990 roku nauczania religii w szkole”, po 30­‑letniej przerwie. W roku szkolnym 2015/2016 z tego prawa korzysta 28 kościołów i związków wyznaniowych, w tym Kościół rzymsko­‑katolicki.
Niniejszy artykuł ukazuje, że nauczanie religii w szkole zawsze było związane z edukacją, poczynając od starożytności. Trzeba podkreślić, iż w czasie, gdy państwa przejmowały troskę o edukacje, religia została wprowadzona do szkoły jako przedmiot obowiązkowy. Było to dzieło oświecenia, które trudno podejrzewać o życzliwość wobec Kościoła czy chrześcijaństwa. Wobec procesów zachodzących w polskiej religijności, szkolna katecheza staje się jedną z najważniejszych przestrzeni przekazu wiary, służy formacji ludzkiej i chrześcijańskiej młodego człowieka, jest realizacją zasady podwójnej wierności: Bogu i człowiekowi.
Z perspektywy minionych lat nauczania religii w polskiej szkole, jak najbardziej zasadną jest teza, iż nauczanie religii w szkole bywa katechizacją, bywa ewangelizacją, ale zawsze jest służbą człowiekowi, a więc służy chrześcijańskiej i ludzkiej formacji młodego człowieka.

Biogram autora

  • Tadeusz Panuś - Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Ks. prof. dr hab. Tadeusz Panuś – kierownik Katedry Katechetyki Wydziału Teologicznego UPJPII w Krakowie, konsultor Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski; członek Polskiego Towarzystwa Teologicznego i Stowarzyszenia Katechetyków Polskich. E­‑mail: tadeusz.panus@upjp2.edu.pl.

Bibliografia

Chałupniak R., Szkolne nauczanie religii w Polsce w kontekście europejskim, [w:] XXV lat nauczania religii w polskiej szkole, red. M. Zając, Lublin 2015, s. 13–36.

Exeler A., Religiöse Erziehung als Hilfe zur Menschenwerdung, München 1982.

Kasper W., Schule und Bildung aus katholischer Sicht, [w:] Religionsunterricht der Zukunft. Aspekte eines notwendigen Wandels, Hg. R. Ehemann u.a., Freiburg–Basel–Wien 1998, s. 45–67.

Kielian A., Modele nauczania religii rzymskokatolickiej w krajach europejskich, Kraków 2010.

Korherr E. J., Nauczanie religii w szkole służbą człowiekowi, [w:] W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko­‑katechetyczne, red. Z. Marek, Kraków 1991, s. 58–78.

Kot S., Historia wychowania, t. 1, Warszawa 1995.

Lehmann K., „Und ER stellte ein Kind in ihre Mitte…” (Mk 1, 36). Der Auftrag des Religions­unterrichtes zwischen Evangelisierung und Lebensbegleitung junger Menschen, „Christlich Pädagogische Blätter” 2 (1991), s. 78–90.

Litak S., Historia wychowania, t. 1: Do wielkiej rewolucji francuskiej, Kraków 2004.

Panuś T., Katecheza w zwierciadle mediów, [w:] XXV lat nauczania religii w polskiej szkole, red. M. Zając, Lublin 2015, s. 67–90.

Panuś T., Katechizacja, ewangelizacja, kształtowanie człowieka, „Znak” 9 (2007), s. 5–15.

Sekretariat der Deutschen Bischofskonferenz, Die bildende Kraft des Religionsunterrichts. Zur Konfessionalität des Katholischen Religionsunterrichts, Bonn 1996.

Wołoszyn S., Historyczne dziedzictwo oświatowo­‑wychowawcze; powszechne i polskie, „Oświata i Wychowanie” 7–9 (1981), s. 9–16.

Pobrania

Opublikowane

2017-02-01

Numer

Dział

Artykuły tematyczne

Podobne artykuły

1-10 z 95

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.