Głoszenie Ewangelii do osób zaangażowanych w działania społeczno-charytatywne
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.2381Słowa kluczowe:
wolontariat, dobroczynność, kerygmat, wspólnotaAbstrakt
Ewangelia jest Dobrą Nowiną dla każdego; jej zasięg wykracza poza granice konfesyjności, ale staje się źródłem sensu i siły wobec potrzebujących. Nie można podzielić się tym, czego się nie posiada, a zatem ugruntowanie na słowie Bożym oczyszcza i konkretyzuje postawy miłości wobec bliźniego. Niesienie pomocy innym nie dokonuje się w abstrakcji, ale ma u swojego celu niesienie chrześcijańskiej nadziei. Wszelkie formy wolontariatu i dobroczynności winny być ożywiane postawą wiary. W jej świetle można włączyć swoje umiejętności i środki materialne ku autentycznej miłości, która nie jest jedynie dystrybucją tego, co zbywa, ale otwieraniem dróg ku zaspokojeniu najpilniejszych potrzeb. Chrześcijański wolontariat niesie w sobie cechy wspólnotowe i nabiera charakteru apostolskiego. Słowo Jezusa Chrystusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10, 45) staje się motywacją ku odkrywaniu prawa miłości. To miłość Boża jest zasadą niesienia adekwatnej pomocy potrzebującym. Ta posługa staje się formą diakonii i pozwala na rozwinięcie nowej dynamiki misyjnej. Nie ma w niej nic z prozelityzmu, ale staje się ona prawdziwym zaczątkiem budowania wspólnoty osób. Zaangażowani w działania społeczno-charytatywne nie muszą popadać w aktywizm, ale karmiąc się słowem Bożym, znajdują siłę i radość w spotkaniu z bliźnimi. Oparcie zaangażowania społecznego na słowie Bożym i sakramentach buduje postawy tożsamości i zapobiega zniechęceniu. Formacja duchowa zaś pozwala budować trwałe fundamenty cywilizacji miłości i życia.
Bibliografia
Franciszek, Adhortacja apostolska Laudato si’.
Jan Paweł II, Dzieła zebrane, t. 9, Kraków 2008.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Europa.
Jan Paweł II, Dekret Posługa prezbiterów i kapłanów, Poznań 1998.
Ratzinger J., Wiara, prawda, tolerancja: chrześcijaństwo a religie świata, tłum. R. Zajączkowski, Kielce 2005.
Balter L., Jak mówić o człowieku, w: Prawdy wiary w przepowiadaniu, red. W. Przyczyna, Kraków 2002, s. 155–173
Dubiel J., Jak mówić o nowej ewangelizacji, „Homo Dei” 2013 nr 2 (307), s. 124–125.
Drączkowski F., Kerygmat, w: Encyklopedia katolicka, t. 8, red. A. Bednarek i in., Lublin 2000, k. 1360–1366.
Jeż I., Nawrócenie przywilejem ludzkiej wolności, Katowice 2001.
Koral J., Dobroczynność, w: Jan Paweł II. Encyklopedia nauczania społecznego, red. A. Zwoliński, Radom 2005, s. 119–121.
Kowalczyk S., Humanizm, w: Encyklopedia katolicka, t. 6, red. J. Walkusz, Lublin 1993, k. 1311–1314.
Kowalski Z., Kerygma, Marki 2015.
Kuc L., Krótki traktat o teologii komunikacji, Leszno 1997.
Pazera W., Koncepcja homilii ewangelizacyjnej, Częstochowa 2002.
Przygoda W., Wolontariat, w: Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006, s. 907–911.
Puzewicz M., Chrześcijański wolontariat, w: Głosić Ewangelię nadziei, red. P. Kurzela, A. Liskowacka, Katowice 2004, s. 264–280.
Starowieyski M., Karmię was tym, czym sam żyję, Warszawa 1984.
Siwek G., Kaznodzieja jako świadek, w: Sługa słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997, s. 83–108.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).