Kunegunda Siwiec ze Stryszawy: osoba i przesłanie
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.3504Słowa kluczowe:
Kunegunda Siwiec, życie, rodzina, cierpienieAbstrakt
Ciągle wzrastające zainteresowanie Kunegundą Siwiec (1876–1955), świecką karmelitanką objętą procesem kanonicznym zmierzającym do wyniesienia jej na ołtarze, postuluje poznanie jej osoby i przesłania. Ta prosta wiejska, niepiśmienna kobieta, zaangażowana w życie modlitwy i apostolstwo, zatroskana o autentyczne życie religijne w rodzinach, była odbiorczynią Nadprzyrodzonych oświeceń, tj. rozmów wewnętrznych z Chrystusem, Jego Matką i niektórymi świętymi, jakie spisał jej spowiednik, ks. Bronisław Bartkowski. Nie chełpiąc się tymi duchowymi doświadczeniami, ale żyjąc cnotliwie, doświadczyła długoletniej obłożnej i bolesnej choroby, stając się przykładem pogodnego znoszenia cierpienia, przeżywanego w duchu paschalnym i ofiarowanego za zbawienie bliźnich.
Bibliografia
Adamska J. I., Dlaczego właśnie Kundusia z Siwcówki, Tczew–Pelplin 1998.
Donajska R., Żyć Ewangelią. Biografia ks. Bronisława Bartkowskiego, spowiednika Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec, Kraków 2014.
Gogola J. W., Doświadczenie mistyczne Kundusi Siwiec, w: J. W. Gogola, Mistyka i mistycy Karmelu, Kraków 2007, s. 379–391.
Górnik S., Doświadczenie mistyczne Rozalii Celak i Kunegundy Siwiec. Przesłanie dotyczące przyszłości Polski i świata, Lublin 2006.
Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska Ecclesia in Europa, Città del Vaticano 2003.
Kalniuk T., A folk mystic – Cunegonde Siwiec from Stryszawa, http://kundusia.pl/sites/default/files/A_folk_mystic–Cunegonde_Siwiec_from_Stryszawa.pdf (4.01.2019).
Kucharski B., Miejsce Bożego Miłosierdzia i Odpoczynku – Kunegunda Siwiec (1876–1955), w: B. Kucharski, Kobiety Bożego Miłosierdzia, Kraków 2007, s. 125–137.
Łączkowska A., Eklezjalny wymiar posłannictwa Kunegundy Siwiec, Poznań 2008.
Marsili A., Siwiec Cunegonda, serva di Dio, w: Bibliotheca Sanctorum. Terza appendice, Roma 2013, s. 1087–1089.
Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Kunegundy Siwiec ze Stryszawy, zebrane przez ks. Bronisława Bartkowskiego, Kraków 20083.
Praśkiewicz Sz. T., Cunegonda Siwiec OCDS en camino hacia los altares, Kraków 2012, s. 165–176 (Itinera spiritualia, 5).
Praśkiewicz Sz. T., Czy zapiski spowiednika mogą stanowić podstawę do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego i mieć w tym procesie wartość dowodową?, red. Sz. T. Praśkiewicz, Kraków 2014, s. 61–73 (Świętość Kanonizowana, 12).
Praśkiewicz Sz. T., Rodzina w ujęciu nowych karmelitańskich kandydatów na ołtarze, w: Rodzina u Świętych Karmelu, red. J. W. Gogola, Kraków 2013, s. 155–158 (Karmel Żywy, 16).
Praśkiewicz Sz. T., Święci i słudzy Boży polskiego Karmelu terezjańskiego wobec problemów i wyzwań obecnych czasów, Kraków 2010, s. 197–223 (Itinera Spiritualia, 3).
Przybyszewski B., Blaszyński Wojciech, w: Encyklopedia katolicka, t. 2, Lublin 1976, s. 657.
Sesja kommemoracyjna o Kunegundzie Siwiec, red. W. Tochmański, E. i S. Leśniewscy, Kraków 2006 (Żyć Karmelem w Świecie, nr specjalny).
Sługa Boża Kunegunda Siwiec, „Cuda i Łaski Boże” 2016 nr 10.
Stańczyk H. F., Kundusia z Siwcówki (Kunegunda Siwiec), Kraków 1996.
Stańczyk H. F., Kunegunda Siwiec, Kraków 1999.
Strojecki P. M., Rozwój życia duchowego Kunegundy Siwiec (1876–1955), w: Nova et vetera polskiej duchowości, red. M. Chmielewski, Lublin 2004, s. 208–227.
Strojecki P. M., Życie duchowe Kunegundy Siwiec na podstawie „Miejsca mojego miłosierdzia i odpoczynku”, Radzymin 2004.
Urbański S., Kunegunda Siwiec (1876–1955), mistyka Trójcy Świętej, w: S. Urbański, Mistyczki Niepodległej Polski 1918–2018: przesłanie Jezusa, Warszawa 2018, s. 136–144.
Walczak A., Beskidzka katedra Prymasa Tysiąclecia, Stryszawa 2002.
Wisiecka-Jęczalik H., Terezjańska droga Kunegundy Siwiec 1876–1955, Wrocław 2001.
Zieliński J., Piękno ukryte w prostocie. Życie Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec OCDS, Kraków 2010.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
