Kunegunda Siwiec ze Stryszawy: osoba i przesłanie

Autor

  • Szczepan T. Praśkiewicz Papieski Wydział Teologiczny „Teresianum” w Rzymie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ps.3504

Słowa kluczowe:

Kunegunda Siwiec, życie, rodzina, cierpienie

Abstrakt

Ciągle wzrastające zainteresowanie Kunegundą Siwiec (1876–1955), świecką karmelitanką objętą procesem kanonicznym zmierzającym do wyniesienia jej na ołtarze, postuluje poznanie jej osoby i przesłania. Ta prosta wiejska, niepiśmienna kobieta, zaangażowana w życie modlitwy i apostolstwo, zatroskana o autentyczne życie religijne w rodzinach, była odbiorczynią Nadprzyrodzonych oświeceń, tj. rozmów wewnętrznych z Chrystusem, Jego Matką i niektórymi świętymi, jakie spisał jej spowiednik, ks. Bronisław Bartkowski. Nie chełpiąc się tymi duchowymi doświadczeniami, ale żyjąc cnotliwie, doświadczyła długoletniej obłożnej i bolesnej choroby, stając się przykładem pogodnego znoszenia cierpienia, przeżywanego w duchu paschalnym i ofiarowanego za zbawienie bliźnich.

Biogram autora

  • Szczepan T. Praśkiewicz - Papieski Wydział Teologiczny „Teresianum” w Rzymie
    Szczepan Tadeusz Praśkiewicz OCD – dr hab. nauk teologicznych, absolwent Papieskich Wydziałów Teologicznych „Teresianum” i „Marianum” w Rzymie, były wykładowca „Teresianum”; redaktor serii wydawniczej Świętość Kanonizowana (14 tomów) oraz autor wielu publikacji z duchowości i hagiografii (Duchowość maryjna, Kraków 2008; Wybrane zagadnienia z prawa kanonizacyjnego i teologii świętości, Kraków 2013; Niebo Karmelu, Przemyśl 2018); w latach 1999–2005 prowincjał Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych, obecnie jej postulator; konsultor Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Adres do korespondencji: ul. Karmelicka 22, 34–100 Wadowice. E-mail: szczpn@gmail.com.

Bibliografia

Adamska J. I., Dlaczego właśnie Kundusia z Siwcówki, Tczew–Pelplin 1998.

Donajska R., Żyć Ewangelią. Biografia ks. Bronisława Bartkowskiego, spowiednika ­Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec, Kraków 2014.

Gogola J. W., Doświadczenie mistyczne Kundusi Siwiec, w: J. W. Gogola, Mistyka i ­mistycy Karmelu, Kraków 2007, s. 379–391.

Górnik S., Doświadczenie mistyczne Rozalii Celak i Kunegundy Siwiec. Przesłanie ­dotyczące przyszłości Polski i świata, Lublin 2006.

Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska Ecclesia in Europa, Città del ­Vaticano 2003.

Kalniuk T., A folk mystic – Cunegonde Siwiec from Stryszawa, http://kundusia.pl/sites/default/files/A_folk_mystic–Cunegonde_Siwiec_from_Stryszawa.pdf (4.01.2019).

Kucharski B., Miejsce Bożego Miłosierdzia i Odpoczynku – Kunegunda Siwiec (1876–1955), w: B. Kucharski, Kobiety Bożego Miłosierdzia, Kraków 2007, s. 125–137.

Łączkowska A., Eklezjalny wymiar posłannictwa Kunegundy Siwiec, Poznań 2008.

Marsili A., Siwiec Cunegonda, serva di Dio, w: Bibliotheca Sanctorum. Terza appendice, Roma 2013, s. 1087–1089.

Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Kunegundy Siwiec ze Stryszawy, zebrane przez ks. Bronisława Bartkowskiego, Kraków 20083.

Praśkiewicz Sz. T., Cunegonda Siwiec OCDS en camino hacia los altares, Kraków 2012, s. 165–176 (Itinera spiritualia, 5).

Praśkiewicz Sz. T., Czy zapiski spowiednika mogą stanowić podstawę do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego i mieć w tym procesie wartość dowodową?, red. Sz. T. Praśkiewicz, Kraków 2014, s. 61–73 (Świętość Kanonizowana, 12).

Praśkiewicz Sz. T., Rodzina w ujęciu nowych karmelitańskich kandydatów na ołtarze, w: Rodzina u Świętych Karmelu, red. J. W. Gogola, Kraków 2013, s. 155–158 (Karmel Żywy, 16).

Praśkiewicz Sz. T., Święci i słudzy Boży polskiego Karmelu terezjańskiego wobec ­problemów i wyzwań obecnych czasów, Kraków 2010, s. 197–223 (Itinera Spiritualia, 3).

Przybyszewski B., Blaszyński Wojciech, w: Encyklopedia katolicka, t. 2, Lublin 1976, s. 657.

Sesja kommemoracyjna o Kunegundzie Siwiec, red. W. Tochmański, E. i S. Leśniewscy, Kraków 2006 (Żyć Karmelem w Świecie, nr specjalny).

Sługa Boża Kunegunda Siwiec, „Cuda i Łaski Boże” 2016 nr 10.

Stańczyk H. F., Kundusia z Siwcówki (Kunegunda Siwiec), Kraków 1996.

Stańczyk H. F., Kunegunda Siwiec, Kraków 1999.

Strojecki P. M., Rozwój życia duchowego Kunegundy Siwiec (1876–1955), w: Nova et vetera polskiej duchowości, red. M. Chmielewski, Lublin 2004, s. 208–227.

Strojecki P. M., Życie duchowe Kunegundy Siwiec na podstawie „Miejsca mojego ­miłosierdzia i odpoczynku”, Radzymin 2004.

Urbański S., Kunegunda Siwiec (1876–1955), mistyka Trójcy Świętej, w: S. Urbański, Mistyczki Niepodległej Polski 1918–2018: przesłanie Jezusa, Warszawa 2018, s. 136–144.

Walczak A., Beskidzka katedra Prymasa Tysiąclecia, Stryszawa 2002.

Wisiecka-Jęczalik H., Terezjańska droga Kunegundy Siwiec 1876–1955, Wrocław 2001.

Zieliński J., Piękno ukryte w prostocie. Życie Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec OCDS, Kraków 2010.

Pobrania

Opublikowane

2019-01-31

Numer

Tom 23 Nr 4 (2019): Czcigodni Polacy

Dział

Artykuły tematyczne

Licencja

Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:

  1. Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
  2. Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie  (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
  3. Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.

Podobne artykuły

11-20 z 95

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.