„Jeśli chcesz być doskonały…” - tożsamość współczesnego pustelnika
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.3650Słowa kluczowe:
pustelnik, życie konsekrowane, duchowość pustelniczaAbstrakt
Życie pustelnicze jest ogromnym darem dla Kościoła. Obecnie można zauważyć zwiększone zainteresowanie tą indywidualną formą życia konsekrowanego. Kobiety i mężczyźni udają się na współczesne pustynie, aby trwać w Bożej obecności i złączyć swoje życie z Ukrzyżowanym Chrystusem. Ich tożsamość na nowo została wytyczona po Soborze Watykańskim II w kan. 603 Kodeksu prawa kanonicznego. Zwraca on uwagę na teologiczne (odsunięcie od świata, milczenie odosobnienia, gorliwa modlitwa, pokuta) i prawne (indywidualna forma życia, publiczna profesja trzech rad ewangelicznych oraz życie zgodne z statutem osobowym) elementy tożsamości pustelniczej.
Bibliografia
Abramiczówna Z., Słownik grecko-polski, Warszawa 1958.
Atanazy Aleksandryjski, Żywot św. Antoniego, Warszawa 1987.
Bagin M. i Thiermeyer A.A., Meterikon. Mądrość Matek Pustyni, Warszawa 2010.
Bruna od Maryi, Eremityzm. Wprowadzenie w duchowość i praktykę życia pustelniczego, Warszawa–Częstochowa 2016.
de Hueck Doherty C., Pustynia. Spotkanie Boga w ciszy, samotności i modlitwie, tłum. D. Murawska, Kraków 2009.
Gogola J.W. OCD, Asceza, w: Leksykon duchowości katolickiej, Lublin–Kraków 2002, s. 63–66.
Jan Paweł II, Vita consecrata. Adhortacja o życiu konsekrowanym i jego misji w kościele i w świecie, Wrocław 1999.
Katechizm Kościoła katolickiego, Poznań 1994.
Kiciński J. CMF, Powołanie – konsekracja – misja. Personalistyczny aspekt teologii życia konsekrowanego we współczesnym Magisterium Kościoła, Wrocław 2009.
Kodeks prawa kanonicznego, Poznań 1984.
Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Instrukcja o życiu kontemplacyjnym i o klauzurze mniszek Venite seorsum, Rzym 1969.
Leenen A.M., Współcześni pustelnicy, Kraków 2013.
Leidi L., Tożsamość indywidualnych form życia konsekrowanego w Kościele, Częstochowa 2015.
Mickiewicz A., Zdania i uwagi z dzieł Jakóba Boehme, Anioła Szlązaka i Saint-Martina, w: Poezye, t. 1, Kraków 1899.
Mnich z zakonu kartuzów, Szkoła ciszy, Kraków 2007.
Muszala A., Formacja do życia pustelniczego, Sympozjum poświęcone życiu pustelniczemu: Duchowość pustelnicza – szanse i zagrożenia, Warszawa 2016.
Nehring P., Historia i retoryka w „Vita sancti pauli primi eremitae” św. Hieronima, „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Nauki Humanistyczno-Społeczne. Historia” 29 (1996) nr 309, s. 107–119.
Ogórek P.P. OCD, Fuga mundi, w: Leksykon duchowości katolickiej, Lublin–Kraków 2002, s. 293.
Ojciec Pustelnik, Pustelnik w Kościele rzymskokatolickim, Prawdziska 2005.
Ostrowski M., Pustelnik jako duchowy pielgrzym – próba pastoralno-teologicznej interpretacji migracji ascetycznej w oparciu o dokumenty Kościoła, „Polonia Sacra” 21 (2017) nr 3 (48), s. 85–105.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Biblia Tysiąclecia, Poznań 2003.
Poinsenet M.D., Stromą ścieżką. Święty Jan od Krzyża, Kraków 1991.
Popowski R., Wielki słownik grecko-polski Nowego Testamentu, Warszawa 2006.
Ratzinger J., Głód Boga. Kazania z Pentling, Kraków 2016.
Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, Wrocław 1986.
Sobór Watykański II, Dekret o przystosowanej do współczesności odnowie życia zakonnego Perfectae caritatis, w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, red. M. Przybył, Poznań 1986.
Stinissen W., Kiedy zapada noc. Droga modlitwy wewnętrznej, Kraków 2019.
Śmiarowski H., Niektóre wskazania duszpasterskie dotyczące konsekrowanych pustelników i pustelnic, http://www.ifzk.episkopat.pl (1.06.2020).
Śmiarowski H., Stan pustelnic i pustelników. Materiały pomocnicze dla Kościoła w Polsce, http://www.ifzk.episkopat.pl (1.06.2020).
Tomasz od Jezusa OCD, Itinerarium pustyni, Poznań 2006.
Wawrzyniec od Zmartwychwstania, Pisma i rozmowy o praktyce Bożej obecności, Poznań–Kraków 2002.
Wejman H., Rady ewangeliczne, w: Leksykon duchowości katolickiej, Lublin–Kraków 2002, s. 740–741.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
