Beauty as a Criterion of Spiritual Discernment: an Outline of a Theory and Practice
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.3723Słowa kluczowe:
rozeznanie, duchowość, sztuka, analogia, estetykaAbstrakt
Celem niniejszego artykułu jest wskazanie pewnych możliwych dróg wzbogacenia tradycyjnego podejścia do rozeznania, przez niektóre nowe formy zaczerpnięte ze sztuki. Aby to osiągnąć, najpierw zostają podane rozmaite definicje rozeznania, po czym zostaje przedstawione teologiczne uzasadnienie analogii między rozeznaniem i sztuką. Następna sekcja rozwija hipotezę wynikającą z powyższej analogii, w odniesieniu do pewnych tekstów opisujących rozeznanie z perspektywy sztuki. Zakończenie oferuje kilka praktycznych wskazań.
Bibliografia
Augustinus, In ps. 37, 13–14: CCL 38, 391–392.
Balthasar von H.U., Herrlichkeit. Eine theologische Ästhetik, Bd. I: Schau der Gestalt, Einsiedeln 1961.
Bauman Z., Płynna nowoczesność, tłum. T.Kunz, Kraków 2000.
Böhme G., Aisthetik. Vorlesungen über Ästhetik als allgemeine Wahrnemungslehre, Wien 2001.
Böhme G., Atmosfere, estasi, messe in scena. L’estetica come teoria generale della percezione, a cura T. Griffero, Milano 2010.
Böhme G., Atmosphäre. Essays zur neuen Ästhetik, Berlin 2013.
Cassirer E., The Philosophy of the Enlightment: Updated Edition, Renewed 1979.
Coleman E.J., Creativity and Spirituality. Bonds between Art and Religion, New York Press 1998.
De Santis A., Metamorphosi dello sguardo. Il vedere fra mistica, filosofia ed arte. (Studia Anselmiana), Roma 1996.
Dukaj K., Po piśmie, Kraków 2019, mobi.
Gallagher M.P., Il discernimento nell’ambito della cultura, “La Civilta Cattolica” 1997 no. 3, p. 119–129.
Hall G., Translating the invisible Wind, Bristol 2011.
Hebbeler M., Art as Discernment, “ARTS: The Arts in Religious and Theological Studies” 28 (2017) no. 2, p. 19–28.
Hederman P., The Haunted Inkwell. Art and Our Future, Dublin 2001
Kropf M., Cultivating a congregational climate of discernment, Fall 2011.
Leclercq J., L’amour des lettres ed désir de Dieu, Paris 1990.
Miquel P., Mystique et discernement, Paris 1997.
Natali M.L., Desiderio e/o volontà: un cammino dialettico aperto?:’Desiderare’/’Desiderium’ – ‚Velle’/’Voluntas’: una rilettura semantica e simbolica della Regula Benedicti, Roma 2003.
Rich A.D., Discernment in the desert fathers: diakrisis in the life and though of early Egyptian monasticism, Milton Keynes 2007.
Ruiz-Jurado M., El discernimento espiritual. Teologia, historia, pratica, Madrid 2010.
Sawicki B., Ekspresja jako spotkanie chrystologii i antropologii, Kraków 2019.
Schiavone P., Il discernimento. Teoria e prassi, Milano 2009.
Sovernigo G., Le dinamiche personali nel discernimento spirituale. Elementi di psicologia della pastorale, Padova 2010.
Spadaro A., Desiderio di Dio e discernimento, “La Civiltà Cattolica” 2001 no., p. 379–389.
Spidlik T., Ignacjański model kierownictwa duchowego, in: Sztuka kierownictwa duchowego, red. J. Augustyn, Kraków 2013, p. 189–202.
Trupiano A., La via della sapienza in Josef Pieper e Dietrich Bonhoeffer, Assisi 2010.
Valters Paintner C., Awakening the Creative Spirit: Bringing the Arts to Spiritual Direction, Harrisburg PA 2010.
Valters Paintner C., The Artist’s Rule: Nurturing Your Creative Soul with Monastic Wisdom, Notre Dame IN 2011.
Vecoli F., Lo Spirito soffia nel deserto. Carismi, discernimento e autorità nel monachesimo egiziano antico, Brescia 2006.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
