Stanisław Zięba, Informacyjny wymiar wszechświata, życia i człowieka, Warszawa 2020, Wydawnictwo Naukowe PWN, ss. 456
DOI:
https://doi.org/10.15633/sts.2918Słowa kluczowe:
teoria informacji, emergencja, poziomy rzeczywistości, wszechświat, życie, człowiekAbstrakt
Niniejszy artykuł stanowi recenzję ostatniej książki Stanisława Zięby na temat informacyjnego wymiaru wszechświata, będącej kontynuacją poprzednich publikacji dotyczących emergentystycznego podejścia do tematu życia. Omówiono poszczególne rozdziały poświęcone zagadnieniu informacji na poszczególnych emergentnych poziomach: wszechświata, życia i człowieka. Opisaną przez Ziębę kategorię informacji powiązano ogólnie również z koncepcjami przedstawionymi przez Annę Lemańską, Michała Hellera oraz Luciana Floridiego.
Bibliografia
Opracowania
Dąbrowski A., Filozofia informacji Luciano Floridiego (ekspozycja nieformalno-logiczna), „Zagadnienia Naukoznawstwa” 206 (2015), s. 447–465.
Heller M., Czy świat jest racjonalny?, „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce” 20 (1997), s. 66–78.
Lemańska A., Determinizm, w: Encyklopedia filozofii przyrody, red. Z.E. Roskal, kul.pl/files/57/encyklopedia/lemanska_determinizm.pdf [dostęp: 23 V 2022 r.].
Poczobut R., Odmiany emergencji w zastosowaniach do ontologii umysłu, „Roczniki Filozoficzne” 50 (2002), z. 1, s. 403–427.
Stephan A., Varieties of Emergentism, „Evolution and Cognition” 5 (1999), no. 1, s. 49–59.
Zięba S., Życie. Koncepcja emergentystyczna, Warszawa 2013.
Zięba S., Życie. System biologiczny, Warszawa 2016.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
