Rekursy administracyjne w systemie sprawiedliwości administracyjnej w Kościele
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.2327Słowa kluczowe:
sprawiedliwość administracyjna, Kościół, rekursy administracyjne, zasada legalnościAbstrakt
Sprawiedliwość administracyjna w Kościele to całokształt środków prawnych, dzięki którym wierni mogą domagać się od władzy administracyjnej Kościoła działania zgodnego z przepisami prawa i szeroko rozumianą sprawiedliwością. Jest ona odzwierciedleniem podstawowego prawa do obrony, które przysługuje wszystkim wiernym, a które wynika z ich godności i konkretnej pozycji w Kościele.Poprzez zasadę legalności ustawodawca kościelny wskazuje, że kościelne organy władzy wykonawczej mają obowiązek wydawania decyzji oraz stanowienia konkretnych aktów administracyjnych z zachowaniem norm prawa kanonicznego, które należy rozumieć jako zespół norm usytułowanych w ustawach i innych aktach prawnych, odpowiednio usystematyzowanych, zarówno pochodzenia czysto ludzkiego, jak i Bożego.
W systemie kościelnego prawa administracyjnego wierni mają szeroki wachlarz środków prawnych, służących ochronie należnych im praw podmiotowych: od środków pojednawczych, których celem jest podjęcie działań zmierzających do uniknięcia sporu administracyjnego, po środki odwoławcze, umożliwiające dochodzenie własnych praw na sali sądowej czy forum administracyjnym.
Bibliografia
Białobrzeski T., Wady kościelnych aktów administracyjnych, w: Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. J. Krukowski, W. Kraiński, M. Sitarz, Toruń 2011, s. 179–200.
Codex Iuris Canonici auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus. Kodeks prawa kanonicznego. Przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu, Poznań 1984.
Dzięga A., Ochrona sądowa praw wiernych, w: 25-lecie promulgacji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Obowiązywanie i stosowanie w Polsce, red. J. Krukowski, Z. Tracz, Łódź 2009, s. 99–106.
Erlebach G., Dzięga A., Krukowski J. (red. nauk.), Sztychmiler R., Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. 5: Księga VII. Procesy, Poznań 2007.
Grocholewski Z., Posoborowy rozwój sprawiedliwości administracyjnej w Kościele, w: Arcybiskup Zenon Grocholewski. Prefekt Kongregacji do Spraw Wychowania Katolickiego. Doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. M. Stasiak, Lublin 2001, s. 57–72.
Ioannes Paulus II, Constitutio apostolica Pastor bonus, 28.06.1988, „Acta Apostolicae Sedis” 80 (1988), s. 841–912; tekst polski w: Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. W. Kacprzyk, M. Sitarz, Lublin 2006, s. 217–257.
Kraiński W., Kontrola kościelnych aktów administracyjnych pod względem legalności i poprawności merytorycznej, w: Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. J. Krukowski, W. Kraiński, M. Sitarz, Toruń 2011, s. 201–
Krukowski J., Kanoniczne prawo powszechne i prawo partykularne w Polsce. Konferencja Episkopatu Polski i synody, w: 25-lecie promulgacji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Obowiązywanie i stosowanie w Polsce, red. J. Krukowski, Z. Tracz, Łódź 2009, s. 60–68.
Krukowski J., Prawo administracyjne w Kościele, Warszawa 2011.
Lempa F., Odpowiedzialność administracji kościelnej za szkody wynikłe z nielegalnego aktu administracyjnego, Lublin 1985.
Leszczyński G., Kościelna procedura administracyjna w Kodeksie Prawa Kanonicznego Jana Pawła II, Warszawa 2008.
Leszczyński G., Sprawiedliwość administracyjna w Kościele, w: 25-lecie promulgacji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Obowiązywanie i stosowanie w Polsce, red. J. Krukowski, Z. Tracz, Łódź 2009, s. 185–202.
Leszczyński G., Zasady ogólnej procedury administracyjnej w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku, w: Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. J. Krukowski, W. Kraiński, M. Sitarz, Toruń 2011, s. 167–178.
Miziński A., Pojęcie kościelnego aktu administracyjnego, w: Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. J. Krukowski, W. Kraiński, M. Sitarz, Toruń 2011, s. 109–142.
Miziński A., Rekurs do Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej z tytułu nielegalności aktu administracyjnego, „TEKA Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie” 4 (2011), s. 102–117.
Paulus VI, Constitutio apostolica De Romana Curia Regimini Ecclesiae Universae, 15.08.1967, „Acta Apostolicae Sedis” 59 (1967), s. 885–928; tekst polski w: Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. W. Kacprzyk, M. Sitarz, Lublin 2006, s. 166–196.
Przytuła F., Zasada legalności a funkcjonowanie administracji kościelnej, Lublin 1985.
Rozkrut T., Ochrona sądowa praw wiernych – szczegółowe zagadnienia wybrane, w: 25-lecie promulgacji Kodeksu Prawa Kanonicznego. Obowiązywanie i stosowanie w Polsce, red. J. Krukowski, Z. Tracz, Łódź 2009, s. 107–120.
Sitarz M., Kompetencje kontrolne Stolicy Apostolskiej względem działalności legislacyjnej organów władzy w Kościele partykularnym, w: Finis legis Christus. Księga pamiątkowa dedykowana Księdzu Profesorowi Wojciechowi Góralskiemu z okazji siedemdziesiątej rocznicy urodzin, red. J. Wroceński, J. Krajczyński, Warszawa 2009, s. 725–738.
Sitarz M., Zasada legalności w sprawowaniu władzy administracyjnej w Kościele, w: Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, red. J. Krukowski, W. Kraiński, M. Sitarz, Toruń 2011, s. 65–86.
Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002, s. 104–166.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
