Katecheza integralna jako odpowiedź na kulturę tymczasowości
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.42103Słowa kluczowe:
ingralne wychowanie, integralna katecheza, kultura tymczasowościAbstrakt
Dominująca współcześnie kultura tymczasowości odrzucająca stałe wartości i normy oraz podporządkowująca wszystko indywidualnej wolności oddziałuje również na proces wychowania człowieka, w tym na proces katechetyczny. Katecheza z natury opiera się na stałych wartościach i celu, jakim jest wierność Bogu i człowiekowi. Adekwatną odpowiedzią na redukujące spojrzenie na człowieka, jego kształcenie i formowanie wydaje się model katechezy integralnej. Model ten uwzględnia całościowe nauczanie i wychowanie w wierze, wychodzące od osoby i sytuacji katechizowanego i ukierunkowujące go na osobistą relację z Bogiem.
Bibliografia
Bagrowicz J., Z teologii edukacji religijnej młodzieży, w: W poszukiwaniu kształtu katechezy. Księga pamiątkowa ku czci księdza Profesora Edwarda Lazarowicza, red. B. Klaus, Tarnów 2000, s. 77–98.
Benedykt XVI, Pomagajcie ludziom budować lepsze życie. Przemówienie do członków Papieskiej Akademii Nauk Moralnych i Politycznych, 10.02.2007, „L’Osservatore Romano” 2007 nr 2, s. 36.
Chaułpniak R., W poszukiwaniu nowego modelu katechezy, https://www.katecheta.pl/Archiwum/2010/Katecheta-7-2010/VERBA-DOCENT/W-poszukiwaniu-nowego-modelu-katechezy (10.07.2022).
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Catechesi tradendae, 16.10.1979.
Jasnos A., Mój Bóg. Obraz Boga u współczesnej młodzieży. Studium katechetyczne, Lublin 2020.
Jedynak W., Nauczanie religii w polskich szkołach — sukces czy porażka?, „Poznańskie Studia Teologiczne” 32 (2018), s. 207–228, https://doi.org/10.14746/pst.2018.32.13.
Kawecki W., Piękno życia chrześcijańskiego, Kraków 1990.
Konferencja Episkopatu Polski, Podstawa programowa katechezy Kościoła katolickiego w Polsce. Dokument przyjęty podczas 379. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski 8 czerwca 2018 roku, Częstochowa 2018.
Majewski M., Pedagogiczno-dydaktyczne wartości katechezy integralnej, Kraków 1995.
Muller G. L., Raport o stanie nadziei, tłum. K. Jasiński, Warszawa 2017.
Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, Dyrektorium o katechizacji, 23.03.2020.
Polak M., Od teologii do eklezjologii pastoralnej. Zagadnienia fundamentalne, Poznań 2014.
Postmodernizm kultura wyczerpania?, red. Z. Taborska, M. Giżycki, Warszawa 1988.
Rabczyński P., A Christian family in a „provisional culture”, „Rocznik Teologii Katolickiej” 16 (2017) nr 3, s. 133–149, https://doi.org/10.15290/rtk.2017.16.3.09.
Sproncel P., Kultura tymczasowości jako wyzwanie dla duszpasterstwa Kościoła w świetle nauczania papieża Franciszka. Studium teologiczno-pastoralne, Kraków 2022.
Szopa R., Posmodrenizm i neomarksizm jako wytyczne współczesnej kultury, „Społeczeństwo” 29 (2019) nr 2, s. 152–166.
Suchocka A., Królikowska I., Kreowanie tożsamości kulturowej jako wyzwanie XXI wieku, „Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych” 4 (2014), s. 73–88.
Twardzicki B., U źródeł katechezy. Podstawowe zagadnienia katechetyki fundamentalnej i materialnej, Przemyśl 2011.
Walewander E., Postmodernizm a pedagogika chrześcijańska, „Memoranda. Wiadomości Archidiecezji Lubelskiej” 84 (2010) nr 2, s. 152–164.
Zakrzewski G. J., Motywy rezygnacji młodzieży z lekcji religii oraz szanse zatrzymania tego procesu na podstawie badań w diecezji płockiej, w: Nowa epoka polskiej katechezy, red. D. Kiełb, Rzeszów 2021, s. 69–86.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
