The situation of religious orders in the light of the 1917 Code of Canon Law
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.43202Słowa kluczowe:
Kodeks prawa kanonicznego z 1917, obowiązki zakonników, przełożeni zakonni, zgromadzenia zakonneAbstrakt
Kodeks prawa kanonicznego z 1917 roku poświęcił sprawom zakonnym księgę II, cześć II, kanony: 487–681. Ważną kwestią jest zaprezentowanie przez ustawodawcę kościelnego definicji stanu zakonnego. Kodeks określa go jako stały sposób życia wspólnego, zatwierdzony przez Kościół, przez który wierni chcą nie tylko zachować wspólne wszystkim przykazania, ale dążyć do doskonałości, zobowiązując się publicznymi ślubami posłuszeństwa, czystości i ubóstwa do wypełniania rad ewangelicznych oraz żyjąc wspólnie według konstytucji pod władzą przełożonych. Przedłożenie podejmuje kluczowe sprawy związane z życiem zakonnym, regulowane przepisami prawa zawartymi w kodeksie z 1917 roku. W związku z tym będzie mowa o przełożonych zakonnych, kandydatach do zakonu, obowiązkach zakonników, wreszcie o wystąpieniu i wydaleniu z zakonu.
Bibliografia
Bar J. R., O zakonach i osobach świeckich, Warszawa 1968.
Bar J. R., Prawo zakonne po soborze watykańskim II, Warszawa 1971.
Bastien P., Directoire canonique, Bruges 1933.
Battandier A., Guide canonique pour les constitutions des Instituts a voeux simples, Paris 1923.
Bączkowicz F., Baron J., Stawinoga W., Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa, vol. 1, Opole 1957.
Bogdan F., Prawo Instytutów Życia Konsekrowanego. Nowe prawo zakonne, Poznań–Warszawa 1977.
Bogdan F., Przegląd piśmiennictwa z dziedziny prawa zakonnego, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 6 (1960) z. 3, p. 99–134.
Chelodi Joannes, Ius de personis, Tridenti 1922.
Codex Iuris Canonici Pii X Pontificis Maximi iussu digestus Benedicti Papae XV auctoroitate promulgates praefatione fontium annotatione et indice analytico-alphabetico ab emo Petro card. Gaspari auctus, Typis Polyglottis Vaticanis 1918.
Dudziak J., Wprowadzenie do nauki prawa kanonicznego. Pomoc akademicka dla studentów teologii, Tarnów 1999.
Fanfani L. G., De iure religiosorum, Taurini–Romae 1925.
Góralski W., „Salus animarum suprema lex”. W 25. rocznicę promulgowania przez Jana Pawła II Kodeksu Prawa Kanonicznego, „Studia Płockie” 36 (2008), p. 253–264.
Kałowski J., Skutki prawne opuszczenia instytutu zakonnego, „Prawo kanoniczne” 32 (1989) nr 3–4, p. 21–59, https://doi.org/10.21697/pk.1989.32.3-4.02.
Pontifficia Commissione Interpratativa, 30.07.1934, „Acta Apostolicae Sedis” 26 (1934), p. 494.
Sobradillo A., Tractatus de religiosarum confessariis, Torino 1931.
Szewczul B., Od reguł monastycznych do konstytucji zakonnych, „Prawo Kanoniczne” 60 (2017) nr 1, p. 35–71, https://doi.org/10.21697/pk.2017.60.1.03.
Wernz F. X., Vidal P., Ius canonicum ad Codicis normam exactum opera Petri Vidal, vol. 3: De religiosis, Romae 1933.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Robert Kantor
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
