Teologia wobec wymogu pastoralności

Abstrakt

 Pod adresem współczesnej teologii stawia się wiele postulatów. Najważniejszymi z nich są naukowość i pastoralność. Z jednej więc strony postuluje się, by teologia była staranna, systematyczna i uporządkowana pod względem naukowości. Chodzi w tym przypadku o jasne określenie jej natury i metody, które konstytuują każdą dziedzinę badawczą jako naukę, a potem konsekwentne kierowanie się wypracowaną metodą. Postulat uzupełniający dotyczy takiego naukowego uprawiania teologii, które pozwoli określić jej miejsce w stosunku do innych nauk. Z drugiej strony formułuje się postulat większej pastoralności teologii. Pojawia się on niemal powszechnie w kręgach związanych z formacją kapłańską. Jest to zrozumiałe, ponieważ studia teologii mają przygotować do pełnienia posługi duszpasterskiej. W kręgach świeckich studentów teologii mówi się raczej o „praktyczności” teologii, chociaż w gruncie rzeczy chodzi o to samo. W niniejszym artykule zostają omówione wspomniane tutaj postulaty na gruncie refleksji nad przedmiotem teologii, jej naturą i metodą, nad niektórymi treściami wykładu teologicznego oraz nad jakością duchową tego wykładu. Szczególna uwaga zostaje zwrócona na możliwości pastoralne teologii, ale formułowane w świetle wyraźnego przyjmowania kryterium jej naukowości.