Louis Lavelle i problemy ponowoczesności
DOI:
https://doi.org/10.15633/acr.2413Słowa kluczowe:
Bycie, egzystencja, wartości, ponowoczesność, filozofia ducha, Louis LavelleAbstrakt
W artykule zaprezentowano i zanalizowano filozoficzną myśl Louisa Lavelle’a, przedstawiciela francuskiej „filozofii ducha” i prekursora filozofii bycia. Idee Louisa Lavelle’a zostały skonfrontowane i porównane z myślą M. Heideggera i J.-P. Sartre’a, a także z tezami filozofów postmodernistycznych – M. Foucaulta i R. Rorty’ego. Chociaż wszyscy ci filozofowie odrzucają oświeceniową dominację Rozumu, cechą wyróżniającą filozofię Lavelle’a jest optymistyczna wizja partycypacji w dynamicznym byciu, które konstytuuje najwyższą wartość.
W artykule wskazano, że aksjologia Louisa Lavelle’a może być znaczącym wkładem do współczesnego dyskursu filozoficznego. Afirmacja bycia, które jest podstawą jego aksjologii i metafizyki, otwiera nowe perspektywy dla rozwoju istoty ludzkiej i do afirmacji wartości w życiu indywidualnym i społecznym. Koncepcja ta może być dobrym punktem wyjścia do odrzucenia diagnozy postmodernistów i do rozwijania aksjologii opartej na partycypacji w dynamicznym byciu, które jest fundamentem wszystkich wartości.
Bibliografia
Bronk A., Zrozumieć świat współczesny, Lublin 1998.
Deleuze G., Foucault, trad. J. V. Pérez, México 1987.
Derrida J., Historia de la mentira: Prolegómenos, Buenos Aires 2002.
Drozdowicz Z., O Bogu Rozumie Naturze i Wielkim Eklektyzmie. Szkice z filozofii francuskiej, Szczecin 1986.
Gadacz T., Rozumowe poznawanie Boga, [en:] Fenomenologia polska a chrześcijaństwo, red. J. Gomułka, K. Tarnowski, A. Workowski, Kraków 2014.
Gadamer H. G., Verdad y método. Fundamentos de una hermenéutica filosófica, trad. A. Agud Aparicio, R. de Agapito, Salamanca 2012.
Foucault M., El filósofo enmascarado: entrevista clandestina a Michel Foucault, http://anarquiacoronada.blogspot.com.es/2013/10/el-filosofo-enmascarado-entrevista.html.
Foucault M., Historia de la locura en la época clásica, trad. J. Utrilla, Bogotá 1993.
Foucault M., Las palabras y las cosas. Una arqueología de las ciencias humanas, trad. E. C. Frost, México 1982.
Heidegger M., Carta sobre el humanismo, trad. R. Gutierrez Girardot, Madrid 1959.
Heidegger M., El ser y el tiempo, trad. J. Gaos, Bogotá 1993.
Heidegger M., ¿Qué es metafísica?, trad. H. Cortés, A. Leyte, Madrid 2000.
Kołakowski L., Horror metaphysicus, Warszawa 1990.
Lavelle L., La dialectique de l’éternel présent, vol. 1: Del’Être, Paris 1947.
Lavelle L., La dialectique de l’éternel présent, vol. 2: De l’Acte, Paris 1946.
Lavelle L., La philosophie française entre les deux guerres, Paris 1942.
Lavelle L., Manuel de méthodologie dialectique, Paris 1962.
Lavelle L., Traité des Valeurs, vol. 1, Paris 1951.
Migasiński J., W stronę metafizyki. Nowe tendencje metafizyczne w filozofii francuskiej połowy XX wieku, Wrocław 1997.
Rorty R., Contingencia, ironía y solidaridad, trad. A. E. Sinnot, Barcelona 1991.
Rorty R., Konsekwencje pragmatyzmu. Eseje z lat 1972–1980, tłum. C. Karkowski, Warszawa 1998.
Rorty R., La filosofía y el espejo de la naturaleza, trad. J. Fernández Zulaica, Madrid 1989.
Rorty R., Objetividad, relativismo y verdad, trad. J. Vigil Rubio, Barcelona 1996.
Sartre J.-P., El ser y la nada, trad. J. Valmar, Barcelona 1993.
Scheler M., Resentyment a moralność, tłum. B. Baran, Warszawa 2008.
Wieczorek K., Levinas a problem metafizyki, Katowice 1992.
Życiński J., Granice racjonalności. Eseje z filozofii nauki, Warszawa 1993.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
