Condenados a la solidaridad. Pensamiento moral de Józef Tischner

Abstrakt

Artykuł przedstawia poglądy Józefa Tischnera na temat upadku ruchu „Solidarność” i równocześnie wskazuje możliwości odtworzenia więzi społecznych w społeczeństwie zdesolidaryzowanym.
Wśród najważniejszych źródeł owego upadku wskazuję instrumentalizację podstawowych wartości, na których budowane jest neutralne aksjologicznie społeczeństwo liberalne. Takiej instrumentalizacji uległo, podstawowe dla filozofii moralnej Tischnera, pojęcie wolności oraz samo pojęcie solidarności, które w nowych warunkach stało się synonimem walki o realizację partykularnych interesów grupowych.
Zniechęcenie dużej części społeczeństwa do solidarnościowej tradycji, zawłaszczonej przez różne grupy interesów, spowodowało ponowną ucieczkę do „kryjówek”. Postawy osób, które żyją „w kryjówce”, cechuje nieufność wobec otoczenia, skłonność do wrogiego traktowania innych, brak możliwości nawiązywania autentycznych relacji społecznych. Społeczeństwo „ludzi z kryjówek” nie może funkcjonować prawidłowo, gdyż z braku możliwości komunikacji jedynym argumentem rozsądzającym może być argument siły.
Wyjście z kryjówki jest możliwe jedynie dzięki otwarciu się na drugiego człowieka. Jeżeli chcemy się rozwijać, jesteśmy zmuszeni do wyjścia z kryjówek i skazani na poszukiwanie solidarności, która, dzięki relacji wzajemności, dawałaby nam oparcie, poczucie sprawczości, przywracała poczucie godności, wskazywała wspólne dobro.
By taką wspólnotę odbudować, w przekonaniu Tischnera, trzeba wyjść poza logikę odwetu i uczyć się przezwyciężać zło dobrem. Jesteśmy odpowiedzialni wobec przyszłych pokoleń za to, co dla nich możemy uczynić, za świat, który po nas zostanie.