Epifanijne znaczenie konania Jezusa w Ogrójcu w świetle communicatio idiomatum
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.2139Słowa kluczowe:
Chrystologia, objawienie, trynitologia, współorzekanie przymiotów, cierpienieAbstrakt
Zjednoczenia hipostatyczne w Chrystusie charakteryzuje się tym, że w orzeczeniach chrystologicznych możemy właściwości obu natur przypisywać jednej osobie wcielonego Słowa, przy świadomości odrębności każdej z nich, co czyni zadość określnikom chalcedońskim „bez zmieszania i bez zmiany”. Charakter tegoż zjednoczenia zakłada jednak także, że w myśl dwóch pozostałych określników „bez podzielenia i bez rozłączenia”, owe natury tak ściśle do siebie „przylegają”, iż poprzez jedną naturę wyraża się druga (Bóstwo objawia się w człowieczeństwie), co jest warunkiem epifanijności faktu wcielenia. W świetle tych założeń w niniejszym artykule została podjęta próba odczytania wydarzenia cierpienia Jezusa w Ogrójcu w taki sposób, żeby nie przypisywać właściwości natury ludzkiej (cierpienie) naturze boskiej, ale żeby wydobyć z tego wydarzenia jego potencjał epifanijny, czyli odczytać, co cierpienie Jezusa w Ogrójcu może objawiać o naturze boskiej.Bibliografia
Balthasar H. U. von, Teologia misterium paschalnego, tłum. E. Piotrowski, Kraków 2001.
Benedykt XVI, Encyklika Deus caritas est.
Clément O., Boski kosmos: wybrane zagadnienia z kosmologii, tłum. P. Mikulska, Kraków 2010.
Corbon J., Liturgia – źródło wody życia, tłum. A. Foltańska, Poznań 2005.
Galot J., Dieu souffre‑t‑il?, éd. P. Lethielleux, Paris 1976.
Greshake G., Dlaczego Bóg pozwala nam cierpieć?, tłum. M. Szczepaniak, Kielce 2008.
Grzegorz B., Miłość Boga w ujęciu J. Razingera/Benedykta XVI, „Verbum Vitae” 23 (2013), s. 245–265.
Jan Paweł II, List apostolski Salvifici dolores.
Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich: Odkupienie ciała a sakramentalność małżeństwa, Città del Vaticano 1986.
Kijas Z., Początki świata i człowieka, Kraków 2004.
Lubac H. de, Katolicyzm: społeczne aspekty dogmatu, tłum. M. Stokowska, Kraków 1961.
Mędala S., Ewangelia według świętego Jana, cz. 2: Rozdziały 13–21, Częstochowa 2010 (Nowy Komentarz Biblijny. Nowy Testament, 4).
Mickiewicz F., Ewangelia według świętego Łukasza, cz. 2: Rozdziały 12–24, Częstochowa 2012 (Nowy Komentarz Biblijny. Nowy Testament, 3).
Paciorek A., Ewangelia według świętego Mateusza, cz. 2: Rozdziały 14–28, Częstochowa 2008 (Nowy Komentarz Biblijny. Nowy Testament, 1).
Pelikan J. J., Powstanie wspólnej tradycji (100–600), tłum. M. Höffner, Kraków 2008.
Pelikan J. J., Duch wschodniego chrześcijaństwa (600–1700), tłum. M. Piątek, Kraków 2009.
Ratzinger J., Seewald P., Bóg i świat: wiara i życie w dzisiejszych czasach, tłum. G. Sowinski, Kraków 2001.
Seckler M., Zbawienie w historii: teologia historii w nauce świętego Tomasza z Akwinu, tłum. W. Szymona, Kraków 2015.
Sobór Chalcedoński, Definicja wiary, w: Dokumenty Soborów Powszechnych: tekst grecki, łaciński, polski, t. 1, red. A. Baron, H. Pietras, tłum. T. Wnętrzak, Kraków 2005, s. 214–225.
Sobór Watykański II, Konstytucja Gaudium et spes.
Strumiłowski J. P., Zrodzony z wiary. Teologiczne podstawy tożsamości człowieka według Thomasa Mertona, Kraków 2016.
Strumiłowski J. P., Piękno zbawi świat?, Kraków 2016.
Strzelczyk G., Communicatio idiomatum. Propozycja systematyzacji, „Śląskie Studia Historyczno‑Teologiczne” 43 (2010) nr 2, s. 290–301.
Szczurek J. D., Trójjedyny: traktat o Bogu w Trójcy Świętej jedynym, Kraków 2003.
Tomasz z Akwinu, Komentarz do Ewangelii Jana, tłum. T. Bartoś, Kęty 2002.
Woźniak R. J., Materialno‑biologiczny wymiar obrazu Bożego w człowieku, „Scientia et Fides” 2 (2014) nr 2, s. 271–288.
Zabielski J., Eschatologiczny wymiar ludzkiego cierpienia i śmierci, „Rocznik Teologii Katolickiej” 12 (2013) nr 2, s. 219–230.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2017 Jan P. Strumiłowski
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).