Мистика XXI века – возвращение к корням
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.746Słowa kluczowe:
grzech, mistyka, naśladowanie, nowy obraz, obraz, odnowienie, odpoczynek, podobieństwo, relacje, rozum, stwarzanie, wolaAbstrakt
Autorka niniejszego artykułu podejmuje próbę opisania korzeni oraz fundamentu mistyki chrześcijańskiej, która zasadza się na obrazie i podobieństwie do Boga otrzymywanym przez każdego człowieka w akcie stwórczym. W swoich rozważaniach na temat korzeni mistyki chrześcijańskiej autorka porusza wiele tematów z tym związanych. Przedstawia różne sposoby pojmowania mistyki. Mówiąc o akcie stworzenia człowieka, zwraca szczególną uwagę na to, że każdy człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga, i to Boga szczęśliwego. Tę harmonię szczęścia niszczy grzech. Bóg w swojej miłości rozpoczyna proces odnowienia człowieka, tak by stał się on nowym stworzeniem na wzór doskonałego obrazu w Jezusie Chrystusie. Bóg-Człowiek zaprasza wszystkich do wyjątkowej relacji ze sobą oraz bliźnimi. Duchowa relacja pokazuje człowiekowi drogę w głąb siebie, zachęca do prawdziwego życia duchowego oraz naśladowania Boga, który działa i „odpoczywa”. Pomaga w odnawianiu się i odzyskiwaniu prawdziwego obrazu Bożego w sobie. Najlepszym przykładem współpracy ze Stwórcą w tym procesie jest osoba św. Pawła Apostoła narodów.
Bibliografia
Badeni J., Czego dusza pragnie. Elementarz duchowy, Kraków 2011.
Badeni J., Zobaczyć Boga. Wprowadzenie do kontemplacji, oprac. S. Szefer, Kraków 2013.
Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Sacramentum Caritatis.
Breemen P. van, Jak Ojciec mnie posłał, przeł. J. Ożóg, Kraków 1992.
Franciszek, Odrzucając krzyż, nie jesteśmy uczniami Chrystusa, homilia papieża Franciszka podczas pierwszej mszy św. papieskiej, 14 marca 2013, [в:] Papież Franciszek – kard. Jorge Mario Bergoglio, Chciałbym Kościoła ubogiego dla ubogich, Kraków 2013, с. 88–89.
Gabriel od św. Marii Magdaleny, Żyć Bogiem. Rozważania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum. L. Kowalówka, t. I, Kraków 1981.
Garrigou-Lagrange R., Trzy okresy życia wewnętrznego. Wstęp do życia w niebie, tłum. T. Landy, Niepokalanów 1998.
Grossi V., Ladaria L. F., Lécrivain Ph., Sesboüé B., Człowiek i jego zbawienie. Historia dogmatów, tłum. P. Rak, red. B. Sesboüé, t. ІІ, Kraków 2001.
Hansoul B., Dalmais I. H., Człowiek, [в:] Wprowadzenie do zagadnień teologicznych. Dogmatyka, tłum. M. Stokowska, red. B. Walczak, Poznań–Warszawa–Lublin, 1969, c. 170–227.
Henry A. M., Człowiek pomocnikiem Boga, [в:] Wprowadzenie do zagadnień teologicznych. Dogmatyka, red. B. Walczak, Poznań–Warszawa–Lublin 1969, c. 317–344.
Jan Paweł II, List apostolski Dies Domini.
Kijas Z. J., Początki świata i człowieka, Kraków 2004.
Langemeyer G., Antropologia teologiczna. Podręcznik teologii dogmatycznej, tłum. J. Fenrychowa, red. W. Beinert, Z. Kijas, Kraków 1995.
Mellet M., Odkupienie, [в:] Wprowadzenie do zagadnień teologicznych. Dogmatyka, tłum. M. Stokowska, red. B. Walczak, Poznań–Warszawa–Lublin 1969, с. 481–535.
Mellet M., Henry A. M., Pokuta, [в:] Wprowadzenie do zagadnień teologicznych. Dogmatyka, tłum. M. Stokowska, red. B. Walczak, Poznań–Warszawa–Lublin, 1969, с. 789–847.
O’Donnell J., Wprowadzenie do teologii dogmatycznej, tłum. J. D. Szczurek, Kraków 1997.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych ze wstępami i komentarzami, red. M. Petera, M. Wolniewicz, wyd. 3, t. I, Poznań 1991.
Pius XII, Encyklika Humani generis.
Popławski S., Przez obłok niewiedzy, „Tygodnik Powszechny” www.tygodnik.com.pl/numer/275416/poplawski.html (27.09.2013).
Santorski A., Dogmatyka w zarysie, cz. I, Warszawa 1988.
Santorski A., Droga życia wewnętrznego, Warszawa 1997.
Santorski A., Tajemnica naszego Chrztu, Warszawa 1996.
Santorski A., Zarys dogmatyki, cz. I, Warszawa 1980.
Stasiak J., Zawiła R., ABC teologii dogmatycznej, Oleśnica–Wrocław 1997.
Tomasz z Akwinu, Traktat o Bogu. Summa teologii, kwestie 1–26, tłum. i komentarze G. Kurylewicz, Z. Nerczuk, M. Olszewski, Kraków 2001.
Trocquer René le, Kim jestem ja – człowiek. Zarys antropologii chrześcijańskiej, tłum. O. Scherer, Paris 1968.
Wyszyński S., Miłość na co dzień, Poznań 1980.
Young W. P., Chata, tłum. A. Reszka, Warszawa 2011.
Библия. Книги Священного Писания Ветхого и Нового Завета, в русском переводе с приложениями, Брюссель 1973.
Катехизис Католической Церкви, издание 4, Культурный центр „Духовная библиотека”, Москва 2001.
Кемпийский Ф., О подражании Христу, книга IV [в:] www.reformed.org.ua/2/199/4/Thomas%20van%20Kempen (10.02.2014), текст русский.
О Церкви, Lumen Gentium. Документы II Ватиканского Собора, Москва: Паолине 1998, krotov.info/acts/20/2vatican/dcmnt063.html, текст русский (10.02.2014).
Паренте П., Богослов›я Христа, переклад з італійської М. Любачівського, т. І, Львів 1995.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).