Doświadczenie Alwerni źródłem powstania Drogi duszy do Boga św. Bonawentury z Bagnoregio
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.3352Słowa kluczowe:
doświadczenie Alwerni, Droga duszy do Boga, św. BonawenturaAbstrakt
Struktura i treść Droga duszy do Boga dzieła w pełni odzwierciedla atmosferę stygmatyzacji Franciszka. Obraz sześciu skrzydeł serafina posłużyły Bonawenturze za punkt odniesienia do budowy traktatu, a duchowe doświadczenie brata Franciszka stało się źródłem co do jego treści. Pielgrzymowanie człowieka ku Bogu przebiega przez sześć etapów, by potem na samym końcu drogi, przejść do ostatniego, jakim jest odpoczynek w Trójcy i czysta Jej kontemplacja. W tej duchowej podróży istotną rolę spełnia Słowo Wcielone. Natomiast podstawowym narzędziem pozwalającym człowiekowi rozpoznawać i rozważać tajemnice Boga, są władze duszy i intelektu.
Bibliografia
Bartoli Langeli A., Gli autografi di frate Francesco e di frate Leone, Turnhout 2000, 95 (Corpus Christanorum. Autographa Medii Aeui, V).
Bigi V. Ch., Scritti Francescani, Bolonia 2017.
Block W., Franciszek i jego bracia, tłum. K. Kreczko, Kraków 2017.
Block W., Franciszek Seraficki, Kraków 2013 (Biblioteka Instytutu Studiów Franciszkańskich, 14).
Bonawentura z Bagnoregio, Konferencje o sześciu dniach stworzenia albo oświecenia Kościoła, wyd. synoptyczne tekstu oryginalnego redakcji A oraz B z przekładem polskim, tłum. red. i wst. A. Horowski, Kraków 2008.
Chmielewski M., Czytanie Pisma św., w: Leksykon duchowości katolickiej, red. M. Chmielewski, Lublin–Kraków 2002, s. 175–176.
Corvino F., Bonaventura da Bagnoregio, francescano e pensatore, Bari 2006.
Fontes Franciscani, red. E. Menestò, S. Brufani i in., Assisi 1995.
Frugoni C., Francesco e l’invenzione delle stimmate: una storia per parole e immagini fino a Bonaventura e Giotto, Torino 1993.
Jaromi S., Przyroda jako brat i siostra: fenomen XIII wieku, w: Stworzyciel i przyroda w tradycji i myśli europejskiej. Dydaktyka chrześcijańskiej etyki ekologicznej, red. A. Dyduch-Falniowska, Kraków 1999, s. 25–26.
Longpré E., Bonaventure, w: Dictionnaire d’Histoire et de Geographie Ecclesiastiaues, vol. 9, ed. A. Baudrillart, A. de Meyer, R. Aubert, Paris 1937, col. 756.
Menestò E., Leone e i compagni di Assisi, w: I compagni di Francesco e la prima generazione minoritica, Atti del XIX Convegno internazionale della S.I.S.F (Assisi, 17–19 ottobre 1991), a cura E. Menestò, Spoleto 1992, s. 44–51.
Miccoli G., Dall’agiografia alla storia: considerazioni sulle prime biografie francescane come fonti storiche, w: Francesco d’Assisi. Realta e memoria di un esperienza cristiana, a cura di G. Miccoli, Torino 1991.
Miccoli G., Francesco d’Assisi. Memoria, storia e storiografia Milano 2010 (Edizioni Biblioteca Francescana, 12).
Niezgoda C., Kafel S., Komentarz, w: Święty Bonawentura, Droga duszy do Boga i inne traktaty, przeł. C. Niezgoda, S. Kafel, Poznań 2001, s. 22.
S. Bonaventurae, Itinerarium mentis in Deum, w: S. Bonawenturae, Opuscula varia. Theologica, t. 5, Quaracchi 1891, s. 293–316; przekład polski: Święty Bonawentura, Droga duszy do Boga i inne traktaty, przeł. C. Niezgoda, S. Kafel, Poznań 2001.
S. Bonaventurae, Opera omnia…, vol. 8: Opuscula varia ad theologiam mysticam et res Ordinis Fratrum Minorum spectantia, edita a patribus Colegii S. Bonaventurae, Quaracchi 1898, 1–229.
S. Bonaventurae, Decem opuscula ad theologiam mysticam spectantia, Quaracchi 1896, 19655.
Scritti di Francesco d’Assisi, red. C. Paolazzi, Grottaferrata 2009.
św. Bonawentura, Pisma ascetyczno-mistyczne, przeł. C. Niezgoda i in., Warszawa 1984.
Visser’t Hooft W., Lettere di Roma, Rzym 1974.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
