Experience and evolution of the Greek ideal of beauty in the concept of Pseudo-Dionysius the Areopagite. Musician as a humble hymnist

Authors

  • Grzegorz Miśkiewicz Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/pms.1515

Keywords:

Plato, Plotinus, Pseudo-Dionysius the Areopagite, Beauty, the Goodness, the Truth, philosophy, Christianity, art, music, idea

Abstract

Beauty, as one of the key concepts of classical philosophy and affirmed by Christianity, is subject to further evolution. In its hierarchy, as Plato stressed, it rises from the physicality through actions and laws up to the truth that reveals beauty in and of itself – unchanging and eternal. Plotinus believed in the beauty of things from their presence in the ideal, which is true Oneness. Higher areas of beauty can be seen only by the soul. The culmination of Beauty as recognized Plotinus is the highest Beauty and the supreme Good in itself that gives everything and loses nothing. According to the theory of emanation, beauty also passes into deeds and cultivated activities, especially art, which as a tool portrays and reveals the essence of things. Participation in giving form to eternal beauty is possible because a man, an artist, has a vision of eternal ideas. Plotinus established a hierarchy of those, who because of their predispositions are able to advance and discover the beauty of the divine mind: musician – aficionado – philosopher. This three-stage initiation was transformed by Pseudo-Dionysius into the concept of the celestial hierarchy and the Church hierarchy. Together, they form the way to know God’s Truths. Highest beings receive the doctrine of God’s miracles by means of illumination. Next, they pass it down to the lower hierarchies so that they can glorify and receive God according to their predispositions. In this way, says Dionysius, the texts of the Bible provide the people with hymns, sung by the angels of the highest hierarchy in which was revealed the greatness of their extraordinary light. Hymns and canticles which are sung by the Church are a reflection of the spiritual hymns from the celestial hierarchy. According to Dionysius, any other being participates in beauty because it comes from God, and therefore it can become a source of the most profound contemplation. The concept of Plotinus implies breaking down barriers in the quest to catch a glimpse of beauty, suitable to lead both the musician, the artist, and the lover, so that they can see the true beauty. For Dionysius, the musician is a recipient and utterer of the beauty which is contained in the eternal, heavenly hymns. His faith makes him a tool of God, and he becomes a humble hymnist.

Author Biography

  • Grzegorz Miśkiewicz, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Ur. w 1969 w Jordanowie. W 1988 ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Krakowie; w klasie organów prof. Zbigniewa Indyka. W latach 2002-2004 odbył studia magisterskie na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie; Wydział Historii Kościoła; specjalność: muzyka. Praca magisterska: Idiom sakralności w muzyce europejskiej i jego charakterystyka w pisarstwie Bohdana Pocieja; napisana pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Andrzeja Zająca. W roku 2004 podjął dzienne studia doktoranckie na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II; na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego. W 2013 roku obronił pracę doktorską pt.: Grecki etos muzyczny i jego wpływ na kształtowanie się koncepcji śpiewu kościoła w pierwszych wiekach chrześcijaństwa; otrzymując tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie historii. Prowadzi działalność pedagogiczną i kompozytorską.

References

Arystoteles; Etyka nikomachejska; tłum. D. Gromska; Warszawa 1956.

Atanazy Wielki; Przeciw poganom; tł. wstęp i oprac. M. Wojciechowski; Warszawa 2000 (Pisma Starochrześcijańskich Pisarzy; 62).

Augustyn; św.; O nieśmiertelności duszy; [w:] św. Augustyn; Dialogi filozoficzne; Kraków 2001.

Bazyli Wielki; Homilia na Hexaemeron; [w:] Antologia literatury patrystycznej; t. 2; tłum. M. Michalski; Warszawa 1975.

Dokumenty Soborów Powszechnych; t. 1; opr. ks. A. Baron; ks. H. Pietras; Kraków 2007.

Drączkowski F.; Patrologia; Pelplin–Lublin 1999.

Gadamer H. G.; Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej; tłum. B. Baran; Kraków 1993.

Platon; Fajdros; tłum. W. Witwicki; Kęty 2002.

Platon; Fedon; tłum. W. Witwicki; Kęty 1999.

Platon; Prawa; tłum. M. Maykowska; Warszawa 1960.

Platon; Timajos; tłum. W. Witwicki; Kęty 2002.

Platon; Uczta; tłum. W. Witwicki; Kęty 2002.

Plotyn; Enneady I; V; przeł. A. Krokiewicz; Warszawa 2000.

Proklos; Elementy teologii; tłum. R. Sawa; Warszawa 2002.

Pseudo-Dionizy Areopagita; Hierarchia Kościelna; [w:] Pseudo-Dionizy Areopagita; Pisma teologiczne II; tłum. M. Dzielska; Kraków 1999.

Pseudo-Dionizy Areopagita; Hierarchia Niebiańska; [w:] Pseudo-Dionizy Areopagita; Pisma teologiczne II; tłum. M. Dzielska; Kraków 1999.

Pseudo-Dionizy Areopagita; Imiona Boskie; [w:] Pseudo-Dionizy Areopagita; Pisma teologiczne; tłum. M. Dzielska; Kraków 2005.

Pseudo-Dionizy Areopagita; Pisma teologiczne. Imiona boskie. Listy; tłum. M. Dzielska; Kraków 1997.

Stróżewski W.; Wokół piękna; Kraków 2002.

Tatarkiewicz W.; Historia estetyki; t. 2; Warszawa 2009.

Tomasz; św.; Suma teologiczna; tłum. o. P. Bełch; Londyn 1960.

Downloads

Published

2014-10-31

Issue

Section

Artykuły i rozprawy

Similar Articles

1-10 of 111

You may also start an advanced similarity search for this article.