Musical Activity of the Bernardine Fathers at the Shrine of Our Lady of Budslau in Belarus
DOI:
https://doi.org/10.15633/sts.3861Keywords:
antiphonary, organ, church music, sanctuary, Belarusian musical culture, the BernardinesAbstract
The church in Budslau is the main Belarusian Marian center. From the beginning of its existence (16th century), Budslau was associated with the activities of the Bernardine order. They remained faithful custodians and promoters of religious music until the mid-19th century. After the suppression of the order (1858), Budslau church was passed to the diocesan clergy. The Bernardines returned to the sanctuary in Budslau in 1996. The importance of the sanctuary increased greatly after inclusion of the Budslau Fest into the UNESCO list 2018.
The Bernardine fathers left behind an unexplored legacy at the sanctuary in Budslau. The article points to three testimonies: the musical ensemble, the antiphonary, and the organ. The preserved documents allow for an incomplete reconstruction of the ensemble’s history, a partial reconstruction of a list of musicians, and the inventory of music sheets and instruments. The increasing repression did not allow the ensemble to be restored. The musical group in Budslau existed for about 100 years (from the mid-18th to the mid-19th century). The liturgical manuscript, described as an antiphonary, is currently stored in the National Historical Museum of the Republic of Belarus in Minsk (ref. КП 13633) and dates from the 18th century. The organ built in 1783 by Nikolaus Jantzen has survived to this day. This 20-voice instrument has undergone little documented restoration. It is known that some changes were made at the beginning of the 20th century by Piotr Wojciechowicz and around 1923 the works on the Budslau organ were carried out by Wacław Biernacki’s company.References
Źródła internetowe
Будслаў. Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі, argany.by/будслаў-касцёл-унебаўзяцця-найсвяце [dostęp: 10 IX 2019 r.].
Kościół św. Franciszka i św. Bernardyna w Wilnie, pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._Franciszka_i_%C5%9Bw._Bernardyna_w_Wilnie [dostęp: 14 X 2020 r.].
Нацыянальны санктуарый Маці Божай у Будславе, catholic.by/3/kasciol/sanctuarium/9083-natsyyanalny-sanktuaryj-matsi-bozhaj-u-budslave [dostęp: 17 III 2020 r.].
Янцэн Нікалаус (Jantzen Nicolaus, 1720–1791), argany.by/янцэн-нікалаус [dostęp: 10 IX 2019 r.].
Opracowania
Bodzioch B., Cantionale ecclesiasticum na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Lublin 2014.
Бурдзялёў А., Арганы Беларусі [Будслаў], w: Энцыклапедыя рарытэтаў, red. У. Андрыевіч і in., Мінск 2018.
Бурлака В., Нацыянальны санктуарый Маці Божай Будслаўскай, Мінск 2009.
Дадзіёмава В., Гісторыя музычнай культуры Беларусі да XX стагоддзя, Мінск 2012.
Feicht H., Św. Cyryl i Metody w polskich księgach chorałowych i śpiewnikach, w: H. Feicht, Studia nad muzyką polskiego średniowiecza, red. Z. Lissa, Kraków 1975, s. 244–266.
Гліннік В., Капэла айцоў-бэрнардзінцаў у Будславе, „Мастацтва” (2002), nr 1, s. 31–33.
Kapela, w: Encyklopedia muzyki, red. A. Chodkowski, Warszawa 2001, s. 424–425.
Katolicki Festyn Budsławski na liście UNESCO, dzieje.pl/dziedzictwo-kulturowe/katolicki-festyn-budslawski-na-liscie-unesco [dostęp: 15.12.2020].
Кулагін А., Касцёл спачыну Найсвяцейшай Дзевы Марыі [в. Будслаў], w: Каталіцкія храмы на Беларусі: Энцыклапедычны даведнік, red. А. Кулагін, Мінск 2000, s. 17–19.
Лаўрык Ю., Гісторыя бібліятэкі будслаўскага канвента айцоў бэрнардынаў, „Наша Вера” (2018), nr 2, s. 30–34.
Łaś J., Tonalność melodii gregoriańskich, Kraków 1965.
Maciejewski T., Elementy systemu menzuralnego w monodii chorałowej XIII–XVI wieku, w: Notae musicae artis. Notacja muzyczna w źródłach polskich XI–XVI wieku, red. E. Witkowska-Zaremba, Kraków 1999, s. 283–347.
Мартынюк Т., Антыфанарый XVIII стагоддзя з Будслаўскага кляштара бернардзінцаў, „Научные труды Белорусской государственной академии музыки” (2006), nr 13, s. 93–103.
Morawska K., Historia muzyki polskiej. Renesans, Warszawa 1994.
Немагай С., Неўдах У., Бурдзялёў А., Арганы Беларусі: з вышыні стагоддзяў, w: Энцыклапедыя рарытэтаў, red. У. Андрыевіч і in., Мінск 2018, s. 6–12.
Pawlak I., Graduał, w: Encyklopedia katolicka, t. 6, Graal – Ignorancja, red. J. Walkusz i in., Lublin 1993, kol. 24–25.
Pawlak I., Graduały piotrkowskie jako przekaz chorału gregoriańskiego w Polsce po Soborze Trydenckim, Lublin 1988.
Różycka-Bryzek A., Legierski R., Hodegetria, w: Encyklopedia katolicka, t. 6, Graal – Ignorancja, red. J. Walkusz i in., Lublin 1993, kol. 1096–1099.
Sielicki F., Region dołginowsko-budsławsko-krzywicki na dawnej Wileńszczyźnie, Wrocław 1989.
Sobczak D., Ks. Władysław Zientarski (1916–1991) – badacz dziejów muzyki polskiej od XV do XIX wieku, Lublin 2008.
Stäblein B., Antiphonar (Antiphonale), w: Die Musik in Geschichte und Gegenwart, t. 1, red. F. Blume i in., Basel–Kassel 1949, kol. 546.
Szendrei J., Notacja liniowa w polskich źródłach chorałowych XII–XVI wieku, w: Notae musicae artis. Notacja muzyczna w źródłach polskich XI–XVI wieku, red. E. Witkowska-Zaremba, Kraków 1999, s. 187–281.
Завальнюк У., Будслаўскі касцёл – святыня Беларусі, Мінск 1993.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2021 Tatsiana Ivashkevich
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).