Linguaggio religioso e teologico nel pensiero di Tischner
DOI:
https://doi.org/10.15633/sts.2912Parole chiave:
Tischner, theological language, religious thought, religious experience, biblical thought, ChristianityAbstract
_
Riferimenti bibliografici
Fonti stampate
Tischner J., Emmanuel Lévinas, in: J. Tischner, Myślenie według wartości, Kraków 2005, 166–180.
Tischner J., Fenomenologia i hermeneutyka, in: Jak filozofować? Studia z metodologii filozofii, red. J. Perzanowski, Warszawa 1989, p. 130–144.
Tischner J., Filozofia dramatu, Kraków 2001.
Tischner J., Hermeneutyka. Zagadnienie języka i zagadnienie interpretacji dzieł językowych, “W drodze”, 9 (1980), p. 23–30.
Tischner J., Myślenie religijne, in: J. Tischner, Myślenie według wartości, Kraków 2005, p. 336–357.
Tischner J., Rozważanie o Kainie i Ablu, czyli: co po nas zostanie?, “W Drodze”, 2 (1985), p. 30–36.
Tischner J., Spór o istnienie człowieka, Kraków 2001.
Tischner J., Świadectwo heroicznemu myśleniu, in: Myślenie według wartości, Kraków 2005, p. 438–448.
Tischner J., Totalitarne wyzwanie, “Res Publica”, 5 (1989), p. 75–83.
Studi
Bielawski M., Teologiczne manowce Tischnera, “Znak”, 3 (2001), p. 9–24.
Bobko A., Czy człowiek jeszcze istnieje, “Logos i Ethos”, 1 (2001), p. 40–49.
Bobko A., Myślenie religijne a myślenie polityczne, in: Bądź wolność Twoja. Józefa Tischnera refleksja nad życiem publicznym, red. J. Jagiełło, W. Zuziak, Kraków 2005, p. 31–43.
Chudy W., O silne serce kultury. Polemika syntetyzująca z ks. Józefem Tischnerem, “Znak”, 4 (1982), p. 242–253.
Dyskusja, in: Bądź wolność Twoja. Józefa Tischnera refleksja nad życiem publicznym, red. J. Jagiełło, W. Zuziak, Znak, Kraków 2005, p. 117–132.
Karoń-Ostrowska A., Każdy ma swojego Tischnera?, “Więź”, 5 (2002), p. 42–55.
Kłoczowski J.A., Józef Tischner – strategie ‘myślenia religijnego’, in: Pytając o człowieka, red. Kraków 2001, p. 127–138.
Lévinas E., Totalità e infinito: saggio sull’esteriorità, Milano 1982.
Oko D., Mówić o łasce i naturze, “Logos i Ethos”, 1 (2001), p. 91–92.
Ricouer P., Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie, Warszawa 1985.
Rosenzweig F., Nowe myślenie. Kilka późniejszych uwag do ‘Gwiazdy zbawienia’, in: Filozofia współczesna, red. J. Tischner, Kraków 1989, p. 432–455.
Strapko I., Apologia nadziei w filozofii i pedagogice Józefa Tischnera, Kraków 2004.
Szary S., Człowiek – podmiot dramatu. Antropologiczne aspekty filozofii dramatu Józefa Tischnera, Kęty 2005.
Świeżawski S., Jedna tęsknota nas gnała… Przemówienie z okazji wręczenia Nagrody Tischnera, in: Pytając o człowieka. Myśl filozoficzna Józefa Tischnera, red. W. Zuziak, Kraków 2001, p. 155–157.
Tarnowski K., Drwięga M., Kłoczowski J.A., Makowski J., Filozofia z wnętrza metafory, “Kontrapunkt”, 10 (2000), p. 12–13.
Tarnowski K., Człowiek w przestrzeni dobra i zła, “Znak”, 9 (1999), p. 130–143.
Tarnowski K., Filozof dojrzałej wiary, “Znak”, 3 (2001), p. 39–55.
Tarnowski K., Książka o sprawach ludzkich, “Znak”, 8–9 (1976), p. 1283–1294.
Tarnowski K., Wiara i myślenie, Kraków 1999.
Tischnerowskie spojrzenia. Głosy uczniów i przyjaciół, “Znak”, 5 (2004), p. 19–44.
Wadowski J., Dramat pytań egzystencjalnych. Ks. Józefa Tischnera filozofia dramatu jako próba odpowiedzi na pytania egzystencjalne, Wrocław 1999.
Wieczorek K., Rola kategorii ‘spotkania’ w antropologii filozoficznej Tischnera, “Studia Filozoficzne”, 1 (1984), p. 55–68.
Dowloads
Pubblicato
Fascicolo
Sezione
Licenza
Questo volume è pubblicato con la licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale - Non opere derivate 4.0 Internazionale.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
