Listy pasterskie w posłudze słowa biskupa Jerzego Ablewicza
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.1787Słowa kluczowe:
egzegeza, epistolografia, ojcowie Kościoła, wiaraAbstrakt
List jako forma komunikacji interpersonalnej znany był już w najstarszych kulturach i cywilizacjach. Ma on także swoją chrześcijańską genezę i etymologię. To także forma przekazu doświadczenia Boga i wiary. List pasterski odegrał bardzo ważną rolę w posłudze słowa biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Jest on autorem 70 listów pasterskich skierowanych do diecezjan podczas jego 28-letniej posługi biskupiej. Odnoszą się do szeroko rozumianego życia religijnego, przeżywanych koronacji czy obchodów rocznicowych. Stanowią swoiste repetytorium wiedzy historycznej. W większości dotyczą tarnowskich świętych i błogosławionych. Są przejawem troski biskupa o poziom wiedzy teologicznej i postawę moralną diecezjan. Stanowią także świadectwo udziału biskupa w obradach Soboru Vatykańskiego II. Omawiane dzieła epistolograficzne przygotowywane były przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza i opierały się na źródłach biblijnych, dorobku ojców Kościoła i Magisterium. Przygotowane w oparciu o klasyczny model przepowiadania, mają walory komunikacyjne i pedagogiczne. Arcybiskup Jerzy Ablewicz na łamach swoich dzieł jawi się jako człowiek wielkiego taktu i kultury, który w swojej posłudze doskonale korzystał z listu pasterskiego jako formy posługi słowa i przekazu doświadczenia Boga oraz własnej wiary.Bibliografia
Ablewicz J., Kościołowi napisz. Listy, odezwy, modlitwy okolicznościowe (1962–1989), red. A. Kokoszka, A. Paciorek, Katowice 1991.
Bulsa J., Idea stwórczo‑zbawczego powołania człowieka w listach wielkopostnych, Tarnów 1992.
Depa W., Program wychowawczy w Seminarium Duchownym w Tarnowie według haseł wychowawczych ks. bp Jerzego Ablewicza, Tarnów 1983.
Dudziak J., Przełomowe ćwierćwiecze posługiwania bpa Jerzego Ablewicza w Kościele tarnowskim, „Tarnowskie Studia Teologiczne” 10 (1987) 2, s. 5–68.
Dynarowicz K., Moralność teotropiczna w świetle pism pasterskich abp Jerzego Ablewicza, Tarnów 1994.
Franczyk K., Maryjny wymiar duchowości w świetle pism abpa Jerzego Ablewicza, Lublin 1995.
Gawęcka H., Model wychowania religijno‑moralnego młodego pokolenia w pismach pasterskich abpa Jerzego Ablewicza, Tarnów 2000.
Jan Paweł II, List Ojca Świętego Jana Pawła II przesłany na pogrzeb śp. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza, „Currenda” 140 (1990), nr 7–9, s. 385–386.
Jasiak M., Świadectwo chrześcijańskie w świetle nauk rekolekcyjnych bp Ablewicza: „Będziecie moimi świadkami”, Tarnów 1999.
Jasiak R., Religijny fundament życia moralnego chrześcijan w nauczaniu abp Jerzego Ablewicza, Tarnów 2003.
Kania S., Wychowanie w kontekście formacji kapłańskiej: studium na przykładzie nauczania abp Jerzego Ablewicza, Tarnów 2001.
Kazania maryjne abp Jerzego Ablewicza, red. A. Kokoszka, Tarnów 2016.
Kądziołka S., Prawny aspekt działalności biskupa Jerzego Ablewicza w diecezji tarnowskiej, Kraków 1993.
Kluz M., Chrześcijańska wizja życia moralnego w nauczaniu Jerzego Ablewicza Biskupa tarnowskiego (1962–1990), Lublin 2001.
Kodeks prawa kanonicznego.
Kudasiewicz J., Kaznodzieja jako prorok, [w:] Sługa Słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997, s. 64–83.
Kumor B., Diecezja tarnowska. Dzieje ustroju i organizacji 1786–1985, Kraków 1985.
Kuziak M., Rzepczyński S., Jak pisać, Bielsko‑Biała 2002.
Michalik A., Człowiek Kościoła, [w:] Świadek wierny, red. J. Stala, Tarnów 2000, s. 89–104.
Nowak A., Jerzy Karol Ablewicz, [w:] Świadek wierny, red. J. Stala, Tarnów 2000, s. 9–11.
Olinkiewicz E., Radzymińska K., Styś H., Język polski: słownik encyklopedyczny, Wrocław 1999.
Pałucki J., Epistolografia w misyjnej posłudze Kościoła. Zagadnienia wybrane, „Studia Wrocławskie” 17 (2015), s. 121–133.
Panuś K, Zarys historii kaznodziejstwa w Kościele katolickim, cz. 1, Kraków 1999.
Sadko Z., Percepcja soborowej odnowy liturgicznej w diecezji tarnowskiej za pasterzowania ks. arcybiskupa Jerzego Ablewicza (1962–1990), Tarnów 1997.
Schematyzm Diecezji Tarnowskiej na rok 1992. Część historyczna, red. J. Rzepa, Tarnów 1992.
Siwek G., Kaznodzieja jako świadek, [w:] Sługa Słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997, s. 83–108.
Siwek G., Wprowadzenie, [w:] W drodze na ambonę, red. G. Siwek, Kraków 1991.
Sobór Watykański II, Konstytucja Dei verbum.
Szewczyk W., Myśleć po Bożemu, z entuzjazmem, [w:] Świadek wierny, red. J. Stala, Tarnów 2000, s. 452–456.
Szymusiak J., Starowiejski M., Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa, Poznań 1971.
Thomson P., Sposoby komunikacji interpersonalnej, Poznań 1998.
Ważyński A., Homiletyka, Kraków 1891.
Winczura Ł., Bibliografia pism arcybiskupa Jerzego Ablewicza, [w:] Świadek wierny, red. J. Stala, Tarnów 2000, s. 12–43.
Zając M., Katechizacja w diecezji tarnowskiej w okresie posługi biskupiej Jerzego Ablewicza (1962–1990), Tarnów 2000.
Zdunkiewicz‑Jedynak D., Językowe środki perswazji w kazaniu, Kraków 1996.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
