Idea cybernieśmiertelności a struktura bytu ludzkiego

Autor

  • Marek Wójtowicz Uniwersytet Śląski w Katowicach

DOI:

https://doi.org/10.15633/lie.3581

Słowa kluczowe:

transhumanizm, cybernieśmiertelność, struktura bytu ludzkiego, funkcjonalizm ­obliczeniowy

Abstrakt

Jedną z najważniejszych idei transhumanizmu jest zamiar radykalnego przedłużenia ludzkiego życia, a ostatecznym celem – całkowite pokonanie śmierci. Ma się to dokonać za sprawą transferu umysłu, a więc przeniesienia całego wyposażenia jednostki w wymiar cyfrowy. Postczłowiekowi, niezależnemu od biologicznego ciała, będzie wówczas przysługiwać możliwość cybernieśmiertelności. Perspektywa ta budzi wiele wątpliwości. W artykule przedstawiona jest analiza filozoficznych podstaw transhumanistycznego immortalizmu. Okazuje się, że bazuje on na jednym ze współczesnych wariantów materializmu: funkcjonalizmie obliczeniowym – problematycznej, redukcjonistycznej ­koncepcji kognitywistycznej.

Biogram autora

  • Marek Wójtowicz - Uniwersytet Śląski w Katowicach
    Marek Wójtowicz: dr hab., prof. UŚ, filozof, zatrudniony na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, członek Instytutu Filozofii UŚ. Autor książek Doświadczenie lęku egzystencjalnego jako sytuacja wyboru, Katowice 2005 oraz Zakład Pascala – argumentacja i działanie, Katowice 2016; współredaktor (z W. Kanią) pracy zbiorowej Filozofia a śmierć, Katowice 2007; autor ponad 30 artykułów naukowych. Zainteresowania naukowe: filozofia religii, antropologia filozoficzna, psychologia religii.

Bibliografia

Grey A. de, The War on Aging, w: The Scientific Conquest of Death: Essays on Infinite Lifespans, Buenos Aires 2004, s. 29–45.

Klichowski M., Narodziny cyborgizacji: nowa eugenika, transhumanizm i zmierzch edukacji, Poznań 2014.

Klinowski M., Funkcjonalizm obliczeniowy – kilka uwag z perspektywy ewolucyjnej, „Rocznik Kognitywistyczny” 2 (2008), s. 37–44.

Kurzweil R., Jak stworzyć umysł: sekrety ludzkich myśli ujawnione, tłum. Z. Zielińska, Białystok 2018.

Kurzweil R., Nadchodzi osobliwość: kiedy człowiek przekroczy granice biologii, tłum. E. M. Chodkowska, A. Nowosielska, Warszawa 2013.

Łepkowski J., Transhumanizm – nowa religia? [dokument elektroniczny], (2018), doi: 10.13140/RG.2.2.22307.55840.

Misztal D., Religijne aspekty transhumanizmu, w: Granice sacrum: wymiary religijności w myśli współczesnej, red. T. Sieczkowski, P. Grabarczyk, Łódź 2017, s. 135–156.

Słomka J., Zagadnienie cielesności w ujęciu Emmanuela Lévinasa: rozkosz erotyczna i pieszczota, „Logos i Ethos” 2020 nr 52, s. 107–119.

Tirosh-Samuelson H., Facing the Challenges of Transhumanism: Philosophical, Religious, and Ethical Considerations, http://transhumanism.asu.edu/pdf/2007_news_challenges.pdf (11.12.2019).

Tirosh‐Samuelson H., Transhumanism as a Secularist Faith, „Zygon®” 47 (2012) no. 4, s. 710–734, doi: 10.1111/j.1467-9744.2012.01288.x.

Tirosh-Samuelson H., Hurlbut J. B., Introduction: Technology, Utopianism and Eschatology, w: Perfecting Human Futures: Transhuman Visions and Technological Imaginations, eds. J. B. Hurlbut, H. TiroshSamuelson, Wiesbaden 2016, s. 1–32, doi: 10.1007/978-3-658-11044-4.

Ziemiński I., Życie wieczne: przyczynek do eschatologii filozoficznej, Poznań–Kraków 2013.

Pobrania

Opublikowane

2020-04-30

Numer

Tom 26 (2020): Narracje o technoewolucji – nowe technologie i nowy człowiek?

Dział

Nowe ciała i odwieczne problemy

Licencja

W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:

1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).