Pułapka szczęścia współczesnego człowieka

Abstrakt

W artykule podejmuję się próby analizy koncepcji szczęścia, dominującej we współczesnym społeczeństwie, wskazującej, że „szczęśliwy jest ten, kto posiada wszystko, czego pragnie”. W społeczeństwie ukierunkowanym na wydajność i konkurencję o szczęściu mówimy najczęściej jak o czymś nie tyle już istniejącym, ile będącym do osiągnięcia. Wszędzie słyszy się, że szczęście można zdobyć, należy o nie walczyć i dopaść celu możliwie przed innymi lub szybko posiąść to, co inni już posiadają. Pojawia się gorąca żądza i nieskończone pragnienie posiadania tego, co wydaje się konieczne do szczęścia. Z tego powodu rodzi się problem braku nasycenia i w rezultacie braku osiągnięcia szczęścia: gdy jakieś dobro, do którego dążymy, osiągnie pewną wielkość, przestaje już być gwarantem naszego szczęścia – zaczynamy pragnąć więcej, wpadamy w pewną „pułapkę szczęścia”. W gonitwie za spełnianiem pragnień pojawia się paradoksalna tajemnica pełni i pustki, powstaje poczucie, że jest się człowiekiem nieszczęśliwym.
Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania: dlaczego w świecie, gdzie wiele dóbr mamy na wyciągniecie ręki, wciąż czujemy się nieszczęśliwi? Czy owa pogoń za szczęściem może czynić nas nieszczęśliwymi? I w końcu, czy istnieje prawdziwe szczęście i jakie są jego warunki?