Homilia w osmozie z teologią liturgiczną

Autor

  • Stanisław Dyk Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ps.2131

Słowa kluczowe:

misterium zbawienia, homilia, teologia liturgiczna, liturgia, mistagogia, synteza teologiczna

Abstrakt

Nowe Dyrektorium homiletyczne przedstawia homilię jako syntezę słowa Bożego, celebracji liturgicznej i chrześcijańskiego życia (por. DH 12–14). Homilia jawi się tutaj jako przykład syntezy teologicznej bądź też jako przykład syntezy w teologii. W takim ujęciu może być ona uważana za najlepszy przykład zrodzonej w okresie reformy liturgicznej teologii liturgicznej. Osmoza pomiędzy teologią liturgiczną a homilią polega na tym, że obydwie pozostają w funkcji liturgii i jawią się jako teologia z liturgii. W takim ujęciu homilia, podobnie jak teologia liturgiczna, ma cztery podstawowe cele: pozostaje w służbie zbawczemu misterium, tak aby włączyć w nie uczestników celebracji liturgicznej; jest teologiczną syntezą prowadzącą do pełnego poznania misterium Chrystusa; jest syntezą wszystkich dyscyplin teologicznych; jest teologią ortodoksji dla ortopraksji w perspektywie doksologii – żywą teologią zbawczego misterium.

Biogram autora

  • Stanisław Dyk - Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie
    Ks. prof. dr hab. Stanisław Dyk – kapłan diecezji kieleckiej, wykładowca homiletyki i teologii ewangelizacji na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II w Lublinie, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Homiletów Polskich, kierownik Katedry Homiletyki KUL, redaktor naczelny „Przeglądu Homiletycznego”, redaktor 12 zeszytu „Roczników Teologicznych KUL” – Homiletyka. Konsultor w Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski, autor książek oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych, ostatnie publikacje zwarte: Nowa ewangelizacja – konkretne wezwanie (Gubin 2015); Homilia – droga do żywego poznania misterium Chrystusa (Kielce 2016). E­‑mail: standyk@kul.pl.

Bibliografia

Arocena F. M., Liturgia jako symbolon chrześcijańskiego logosu i ethosu, w: Teologia liturgiczna. W poszukiwaniu syntezy w teologii, red. B. Migut, Lublin 2013, s. 27–72.

Biscontin Ch., L`identitá teologico‑­pastorale dell`omelia: un tentativo do definizione, „Servizio della Parola” 170 (1995), s. 76–79.

Bouyer L., Wprowadzenie do życia duchowego. Zarys teologii ascetycznej i mistycznej, przeł. L. Rutowska, Warszawa 2014.

Cantalamessa R., Litera zabija, duch zaś ożywia, w: Słowo Boże w życiu i misji Kościoła, red. S. Szymik, Lublin 2009, s. 274–287.

Corbon J., Liturgia. Źródło wody życia, przeł. A. Foltańska, Poznań 2005.

Czerwik S., Duchowość liturgiczna i eucharystyczna – tajemnica wiary w liturgii i życiu chrześcijańskim: Chrystus pośród nas (Kol 1, 27), w: Wiara, liturgia, ewangelizacja, red. S. Klimas, K. Walkowiak, Kielce 2013, s. 21–60.

Dyk S., Homilia drogą do żywego poznania misterium Chrystusa, Kielce 2016.

Fagerberg D. W., Moje rozumienie teologii liturgicznej, w: Teologia liturgiczna. W poszukiwaniu syntezy w teologii, red. B. Migut, Lublin 2013, s. 88–101.

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium homiletyczne, Poznań 2015.

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Instrukcja Redemptionis sacramentum, Rzym 2004.

Marsili S, Teologia liturgica, w: Nuovo dizionario di liturgia, a cura di D. Sartore, A. M. Triacca, Roma 1984, s. 1508–1525.

Mazza E., La portata teologia del termine mistero, „Rivista Liturgica” 74 (1987), s. 321–338.

Migut B., Teologia liturgiczna jako ukierunkowanie teologii na Objawienie Boże w perspektywie życia chrześcijańskiego, w: Teologia liturgiczna. W poszukiwaniu syntezy w teologii, red. B. Migut, Lublin 2013, s. 139–183.

Migut B., Teologia liturgiczna szkoły rzymskiej, Lublin 2007.

Migut B., Teologia liturgiczna. Próba systematyzacji, w: Teologia liturgiczna. W poszukiwaniu syntezy w teologii, red. B. Migut, Lublin 2013, s. 13–26.

Nowakowski P., Liturgia jako miejsce wtajemniczenia i doświadczenia nowości wiary – środkiem czy celem ewangelizacji, w: Nowy człowiek w dziele nowej ewangelizacji, red. G. W. Dryl, Kraków 2013, s. 153–168.

Sodi M., Teologia liturgiczna sztuką syntezy teologicznej, w: Teologia liturgiczna. W poszukiwaniu syntezy w teologii, red. B. Migut, Lublin 2013, s. 103–138.

Świerzawski W., Liturgia uobecnia i odsłania misterium Chrystusa i Kościoła, w: Mysterium Christi, t. 1: Fundamentalne rzeczywistości liturgii, red. W. Świerzawski, Sandomierz 2012, s. 53–82.

Świerzawski W., Proklamacja słowa Bożego w liturgii, „Ateneum Kapłańskie” 68 (1964) z. 1–2, s. 45–55.

Triacca A. M., „Liturgia” „locus theologicus” o „theologia” „locus liturgicus”? Da un dilemma verso una sintesi, w: Paschale Mysterium. Studi in memoria dell`Abate Prof. Salvatore Marsili (1919–1983), a cura di A. M. Triacca, A. Pistoia, Roma 1986, s. 193–233.

Triacca A. M., La liturgia nella formazione. Rifflessione teologica. Riferimento ai documenti ecclesiali, w: Liturgia e musica nella formazione salesiana, a cura di M. Sodi, Roma 1984, s. 61–92.

Triacca A. M., La sens théologique de la liturgie et/ou le sens liturgique de la theology. Esquisse initiale pour une synthèse, w: La litugie: son sens – son esprit – sa methode. Liturgie et Théologie. Conférences Saint­‑Serge, XXVIIIe Semaine d`etudes liturgiques. Paris, 30 juin – 3 juillet 1981, a cura di A. M. Triacca, A. Pistoia, Roma 1982, s 321–337.

Triacca A. M., Teologia liturgica, w: Dizionario di Omiletica, a cura di M. Sodi, A. M. Triacca, Torino–Bergamo 1998, s. 1594–1597.

Pobrania

Opublikowane

2017-06-20

Numer

Tom 21 Nr 2 (2017): Słowo Boże w duszpasterstwie

Dział

Artykuły tematyczne

Licencja

Prawa autorskie (c) 2017 Stanisław Dyk

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).

Podobne artykuły

1-10 z 130

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.