Refleksja pastoralnoteologiczna nad dokumentem Stolicy Apostolskiej „Przyjęcie Chrystusa w uchodźcach i przymusowo przesiedlonych”

Abstrakt

Autor analizuje i komentuje mało znany dokument wydany przez Stolicę Apostolska. Skupia się na teologicznych wątkach zawartych w dokumencie, pomijając inne kwestie w nim zawarte. Zwraca uwagę na konieczność odróżnienia migrantów przymusowo wysiedlonych i uchodźców od innych kategorii, np. migrantów ekonomicznych. Wskazuje na teksty biblijne i te elementy społecznej nauki Kościoła, na które powołują się redaktorzy dokumentu, wzywając do przyjmowania i otoczenia troską uchodźców oraz przymusowo przesiedlonych. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwa się nauczanie o godności każdej ludzkiej osoby, o jedności całej ludzkiej rodziny, o naśladowaniu miłości Boga do każdego człowieka, o chrześcijańskiej gościnności. Najistotniejszym ewangelicznym motywem przyjmowania obcych jest rozpoznanie w nich osoby samego Chrystusa. Motywy te znajdują zatem najgłębsze uzasadnienie w wierze i są jej praktyczną weryfikacją. W komentarzach do fragmentów dokumentu autor odnosi się do charakterystycznych współczesnych sytuacji związanych z przyjmowaniem migrantów, odczytując je w teologicznym świetle, a w konkluzji formułuje kilka pastoralnych wskazań dla Kościoła.