The Torment of Preaching and Listening in a Pluralistic Society
DOI:
https://doi.org/10.15633/ps.4141Słowa kluczowe:
homilia, przepowiadanie, cierpienie, świeccyAbstrakt
Homilia jest aktem komunikacji, na który składają się trzy elementy: kaznodzieja, słuchacz i homilia. Celem homilii jest aktualizacja orędzia o zbawieniu i zachęcenie wiernych do życia według Ewangelii. Homilia jako akt komunikacji powinna odbywać się w spokojnej atmosferze. Jeśli tak nie jest, głoszenie i słuchanie może prowadzić do cierpienia. W artykule wymieniono kilka powodów, dla których tak się dzieje. Kaznodzieja może cierpieć z powodu nowych okoliczności kulturowych i religijnych, problemów z autorytetem, osłabionej duchowości, trudności osobistych, utraty entuzjazmu i strachu lub nadmiernej tremy. Dla słuchaczy męka słuchania może być spowodowana niespełnionymi oczekiwaniami, złymi relacjami z kaznodzieją, homiliami, które nie są proste, są pełne abstrakcyjnych zdań, są długie lub nieprzygotowane.
Bibliografia
Benedict XVI/J. Ratzinger, Zasiahnutí neviditeľným, Trnava 2006.
Benedict XVI, Sacramentum Caritatis, Trnava 2007.
Birkmann T.F., Praktische Homiletik, Stuttgart 2000.
Braun R., Umění rétoriky, Praha 2009.
Carmine G., Hovor ako TED, Brno 2016.
Congregation for the Clergy, Direktórium o službe a živote kňazov, Trnava 1994.
Dawlewicz M., Duszpasterz jako terapeuta duchowy w ujęciu Henriego J.M. Nouwena, in: Boża terapia, red. R. Hajduk, Kraków 2005.
Ehrenborg J., Mattock J., Přesvědčivé vystupovaní, Praha 1995.
Engemann W., Einführung in die Homiletik, Tübingen 2002.
Fforde M., Desocializácia – Kríza postmoderny, Bratislava 2010.
Francis, Evangelii gaudium, Trnava 2014.
Heath Ch., Heath D., Jak zaujmout hned na poprvé, Praha 2009.
Herbst M., Schneider M., …wir predigen nicht uns selbst, Neukirchen–Vluyn 2001.
John Paul II, Pastores dabo vobis, Trnava 1994.
John Paul II, Rich in Mercy, Rome 1981.
Judák V., Kňazi dneška, Nitra 2017.
Kasper W., Milosrdenstvo – Základný pojem evanjelia – kľúč ku kresťanskému životu, Trnava 2015.
Klepetek M., Komunikace, argumentace, rétorika, Praha 2008.
Kołodziejczyk J., Religijność słuchaczy a ich oczekiwania wobec kazan, in: Sługa Słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997.
Komisja do spraw Życia i Posługi Kapłanów przy Krajowej Konferencji Biskupów Katolickich USA, „Dziś spełniły się słowa Pisma, któreście słyszeli”. Homilia w niedzielnym zgromadzeniu wiernych, przekł. H. Sławiński, Włocławek 2002 (Ancilla Verbi, 2).
Lancaster S., Na co lidé slyší, Praha 2016.
Lewandowski T., Etos kaznodziei, in: Sługa Słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997.
Lipovetsky G., Juvin H., Globalizovaný Západ, Praha 2012.
Mallon J., Proměna farnosti, Praha 2018.
Maturkanič P.P., Pápežské návstěvy České republiky a jej ich pastorační význam, Praha 2018.
Müller K., Homiletik: ein Handbuch für kritische Zeiten, Regensburg 1994.
Paul VI, Exhortácia Evangelii nuntiandi, Trnava 1999.
Pope Ch., To Teach as Jesus Taught – A Reflection on the Qualities of Jesus as Preacher and Teacher, https://blog.adw.org/2017/01/teach-jesus-taught-reflection-qualities-jesus-preacher-teacher (10.06.2020).
Pronzato A., V ústrety človekovi, Trnava 2008.
Przyczyna W., Kaznodziejski przekaz opowiadań biblijnych, Kraków 2000.
Radcliffe T., Prečo chodiť do kostola?, Zvolen 2013.
Schwarz A., Jak pracovać nad kazaniem, Warszawa 1993.
Simon H., Kaznodzieja jako teolog, in: Sługa Słowa, red. W. Przyczyna, Kraków 1997.
Sławiński H., Autorytet kaznodziei wsparciem autorytetu rodziców. Rodzina szkołą wartości, red. A. Pryba, Poznań 2011, s. 133–142 (Colloquia Disputationes, 18).
Sławiński H., Kryteria i sposoby wykorzystania humoru w przepowiadaniu, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 70 (2017) nr 4, p. 293–308.
Šuráb M., Aby nás radi počúvali, Nitra 2004.
The Holy Bible: Revised Standard Version, Oxford 2006.
Vrablec J., Fabian A., Homiletika I. – II. základná a materiálna, Trnava 2001.
Wiedenmann R.D., Der Rhetorik – Trainer, Wuppertal 1999.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
