Aktualność charyzmatu Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w dialogu z tradycyjnymi religiami afrykańskimi
DOI:
https://doi.org/10.15633/sts.3107Słowa kluczowe:
charyzmat zmartwychwstańców, dialog międzyreligijny, tradycyjne religie afrykańskie, misyjna inkulturacja, duchowa odnowa, współczesne wyzwania misjiAbstrakt
Niniejszy artykuł analizuje znaczenie charyzmatu zmartwychwstańców w kontekście współczesnych wyzwań misyjnych w Afryce, kładąc nacisk na duchową odnowę, jedność z Bogiem oraz nadzieję zmartwychwstania. W dynamicznie zmieniającym się wiecie dialog z tradycyjnymi religiami afrykańskimi staje się kluczowy, ponieważ religie te, głęboko zakorzenione w lokalnej kulturze, oferują perspektywę, w której sacrum współistnieje z profanum. Wzajemny szacunek i zrozumienie są niezbędne w procesie misyjnej inkulturacji, umożliwiając adaptację chrześcijaństwa do lokalnych realiów. Charyzmat zmartwychwstańców, oparty na miłości Bożej i sprawiedliwości społecznej, tworzy fundament pod współpracę z tradycyjnymi religiami afrykańskimi, podkreślając wspólne wartości i umożliwiając duchowe wzbogacenie. Taki dialog może przyczynić się do budowy zjednoczonych, sprawiedliwych i duchowo rozwiniętych społeczeństw.
Bibliografia
Źródła drukowane:
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska „Vita consecrata”, Rzym 1996.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska „Ecclesia in Africa”, Rzym 1995.
Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Instrukcja „Rozpocząć na nowo od Chrystusa”, Rzym 2002.
Kongregacja Nauki Wiary, List „Iuvenescit Ecclesia”, Rzym 2016.
Konstytucje Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, Rzym 2019.
Pawel VI, Adhortacja apostolska „Evangelica testificatio”, Rzym 1971.
Paweł VI, Encyklika „Ecclesiam suam”, Rzym 1964.
Secretariatus pro non Christianis, À la rencontre des religions africaines, Roma 1969.
Sobór Watykański II, Dekret o przystosowanej odnowie życia zakonnego „Perfectae caritatis”, red. M. Przybył, Poznań 2002, s. 264–275.
Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”, w: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje, red. M. Przybył, Poznań 2008, s. 144–255.
Źródła internetowe:
Różański J., Jan Paweł II w Afryce, afryka.blog.uksw.edu.pl/2022/01/24/jan-pawelii-w-afryce [dostęp: 11 VI 2024 r.].
Siemieniewski A., Dary duchowe w dawnych wiekach Kościoła. „Nie zaniedbuj w sobie charyzmatu” (1 Tm 4,14), cz. 3, siemieniewski.pl/?q=node/31 [dostęp: 13 V 2024 r.].
Wójtowicz K., Pojęcie i rola charyzmatu w życiu konsekrowanym, zyciezakonne.pl/dokumenty/referaty-konferencje-artykuly/teologia-zycia-konsekrowanego/wojtowicz-k-cr-pojecie-i-rola-charyzmatu-w-zyciu-konsekrowanym-30172 [dostęp: 13 V 2024 r.].
Opracowania:
Buchowski M., Magia i rytuał, Warszawa 1993.
Franciszek, Adhortacja apostolska „Evangelii gaudium” o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie, Città del Vaticano 2013.
Hébrard M., Nowa Pięćdziesiątnica w drugiej połowie XX wieku, tłum. T. Jania, Kraków 1994.
Mbiti J.S., Afrykańskie religie i filozofia, Warszawa 1980.
Middleton J., Lugbara Religion. Ritual and Authority among an East African People, 2nd ed., London 1964.
Parrinder G., African Traditional Religion, London 1968.
Pawlik J.J, Pochodzenie zła w afrykańskiej tradycji religijnej, „Forum Teologiczne” 2 (2001), s. 177–190.
Pikus T., Charyzmaty w Kościele, „Warszawskie Studia Teologiczne” 22 (2009), nr 2, s. 105-120.
Romano A., Carisma, w: Dizionario teologico della vita consacrata, a cura di T. Goffi, A. Palazzini, Milano 1994, s. 165-181.
Różański J., Kościół katolicki w dialogu z tradycyjnymi religiami afrykańskimi, Pelplin 2020.
Siemieniewski A., Ruchy charyzmatyczne w Kościele – „Pegaz” czy „koń trojański”?, „Duchowość w Polsce” 16 (2014), s. 63–71.
Stachowiak L., Charyzmat, w: Encyklopedia katolicka, t. 3, red. R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz, Lublin 1985, k. 92–93.
Tatar M., Rozeznawanie charyzmatów, „Duchowość w Polsce” 16 (2014), s. 47–62.
Zimoń H., Dialog chrześcijaństwa z tradycyjnymi religiami afrykańskimi, „Studia Nauk Teologicznych” 5 (2010), s. 249–264.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
