Oblicze fenomenu kidults
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.2104Słowa kluczowe:
kidults, dorosłość, dziecinność, młodość, dojrzała osobowość, leming polityczny, hedonizm, egoizmAbstrakt
Zjawisko kulturowe kidults zostało rozpoznane stosunkowo niedawno. Jest ono konsekwencją postępujących zmian cywilizacyjnych. Samo słowo kidults składa się z dwóch słów: „dziecko” i „dorośli”. Po raz pierwszy zostało użyte na łamach „The New York Times” w 1985 roku. Peter Martin zastosował go na określenie ludzi, którzy korzystając z doświadczeń swojej dorosłości, uciekają od jej trudów i zobowiązań. Są wprawdzie dorośli, ale pod wieloma względami ich poglądy i postawy kryją w sobie elementy zdziecinnienia.Tekst zawiera trzy części, których tytuły wskazują na jego treść: 1. Kim są kidults?, 2. Kidults w sferze społecznej, 3. Chrześcijaństwo wobec kidults. Można skonstatować, że dziś istnieje całe pokolenie kidults. Tacy ludzie uparcie kojarzą życie z dzieciństwem i młodością. Niestety, wiąże się to z osłabieniem czy nawet zanikiem etyki obowiązku i pracy, przy jednoczesnym hołdowaniu etyce hedonistycznej.
Wydaje się, że chrześcijaństwo dysponuje skutecznymi środkami do przezwyciężania tego wszystkiego, co w fenomenie kidults stanowi egzystencjalne zagrożenie, kwestionuje dojrzałą dorosłość, zaciemnia świadomość nadprzyrodzonej godności człowieka, pogrąża go w marazmie duchowym i fałszuje obraz i podobieństwo Boga w człowieku. Najważniejszym środkiem jest moc czynnej miłości chrześcijańskiej, realizowanej w relacjach międzyosobowych.
Bibliografia
Barrie J. M., Piotruś Pan i Wendy, tłum. M. Rusinek, Kraków 2014.
Bojar A., Mistrzak M., Maminsynek polski, „Wprost” 2010 nr 43, s. 60–61.
Brooks K., Nothing sells like teen spirit: the commodification of youth culture, w: Youth cultures: texts, images, and identities, eds. K. Mallan, S. Pearce, Westport 2003, s. 1–16.
Cataluccio F. M., Niedojrzałość. Choroba naszych czasów, tłum. S. Kasprzysiak, Kraków 2006.
Gębicka-Andrian M., Dzieci Piotrusia Pana, „Wprost” 2006 nr 22, s. 68–70.
Janicki M., Władyka W., Strategia leminga, http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1528687,1,kim-jest-polityczny-leming.read (8.05.2015).
Kidults w średnim wieku, „Rzeczpospolita” z 7.11.2007, http://www.rp.pl/artykul/67388.html (8.05.2015).
Kozłowska P., Dorosłe dzieci, „Przekrój” 2006 nr 14, s. 56–58.
Mazur J. OSPPE, „Kidults” as a phenomenon of postmodernity, „Moлoдь i pинок” (Дрогобич) 2015 nr 7 (126), s. 143–146.
Noxon Ch., Rejuvenile: Kickball, Cartoons, Cupcakes, and the Reinvention of the American Grown-up, 2006 (online book preview).
Seligman M. E. P., Walker E. F., Rosenhan D. L., Psychopatologia, tłum. J. Gilewicz, A. Wojciechowski, Poznań 2003.
Semka P., Kidulci z Platformy, „Wprost” 2008 nr 8, s. 26–27.
Stare dzieci: młodzi Polacy nie chcą się usamodzielniać, https://www.google.pl/?gws_rd=ssl#q=Pokolenie+bamboccioni (8.05.2015).
Śliwiński P. J. o., Zdziecinnienie – przekleństwo, marzenie czy metoda?, w: Dzieckiem podszyte. Rzecz o dzieciństwie, red. A. Regiewicz, Zabrze 2000, s. 53–58.
Walulik A., Dorosłość kształtowana przez dzieciństwo, w: (Bez)radność wychowania…?, red. Z. Marek i M. Madej-Babula, Kraków 2007, s. 79–91.
Zwoliński A. ks., Kidults – dorosłe dzieci, http://www.katolik.pl/24557,416.druk?s=1 (8.05.2015).
Zwoliński A. ks., Tato, gdzie jesteś?, Kraków 2015.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2017 Jan Mazur
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).