Чаадаев и Печерин: одно время – две креативные эпохи

Autor

  • Елена Твердислова

DOI:

https://doi.org/10.15633/lie.1970

Słowa kluczowe:

Piotr Czaadajew, Włodzimierz Peczerin, twórczość, opozycja, dysydenctwo, problem szaleństwa, dialog z autorytetem, bezkompromisowość

Abstrakt

Piotr Czaadajew (1794–1856) i Włodzimierz Peczerin (1807–1885) utorowali grunt dla dwóch ścieżek dysydenckiej myśli w Rosji: na oddziale psychiatrycznym i emigracji odpowiednio. Podczas gdy Czaadajew, prototyp Oniegina, później stał się symbolem ery Puszkina, Peczerin reprezentował erę Lermontowa z rozpaczą i sceptycyzmem. Peczerin nie tylko dał Lermontowowi imię „Bohatera naszych czasów”, ale także niektóre cechy jego charakteru. Co ciekawe, Peczerin został za granicą w 1836 roku, w tym samym roku, kiedy zostały opublikowane Listy filozoficzne. Jednak podczas gdy dla Czaadajewa Zachód był „intelektualną mekką”, dla Peczerina – miejscem posługi. To tu zdobył swoją reputację jako mówca i kaznodzieja. Czaadajew nigdy nie badał poznania świata od wewnątrz, natomiast Peczerin poświęcił nań swoje życie. Nawet jego pseudonim, „Fussgänger” (dosłownie „pieszy” lub „wędrowca”), odzwierciedla chęć nadania jego ideom praktycznego znaczenia.

Biogram autora

  • Елена Твердислова
    Елена Твердислова – переводчик с польского (сочинений Иоанна Пав­ла II, Р. Инга­р­дена, о. Ю. Тишнера, К. Миха­ль­ского, Т. Оболевич), автор статей и книг по литературоведению и философии, поэт, прозаик. Живет в Израиле. Email: helenatverd@gmail.com.

Bibliografia

Автобиография В. С. Печерина, в: Русские пропилеи, т. 1: Материалы по истории русской мысли и литературы, ред. М. Гершензон, Москва 1915, с. 94–157.

Валицкий А., Россия, католичество и польский вопрос, пер. Е. Твердисловой, Моск­ва 2012.

Герцен А. И., Письма из Франции и Италии, в: А. И. Герцен, Собрание сочинений в 9-ти тт., т. 3, Москва 1956.

Гершензон М. О., Чаадаев, Москва 2000.

Гофман Э., Представление себя другим в повседневной жизни, пер. А. Д. Ковалева, Москва 2000.

Дмитриев М. А., Воспоминания, Рукописное отделение Всесоюзной государственной библиотеки им. Ленина, шифр М. 8184/2.

Лебедев А., Чаадаев, Москва 1965.

Мандельштам О. Э., Петр Чаадаев, в: О. Э. Мандельштам, Собрание сочинений в 4 тт., т. 2, Москва 1991.

Местергази Е. Г., В. С. Печерин как персонаж русской культуры, Москва 2013.

Первухина­‑Камышникова Н. М., В. С. Печерин: Эмигрант на все времена, Москва 2006.

Переписка Ивана Грозного с Андреем Курбским, ред. И. С. Лурье, Ю. Д. Рыков, Москва 1981.

Печерин В. С., Apologia pro vita mea. Жизнь и приключения русского католика, рассказанная им самим, ред. С. Л. Чернов, Санкт­‑Петербург 2011.

Пушкин А., Евгений Онегин, Роман в стихах, в: А. Пушкин, Полное собрание со­чинений в 10 тт., т. 5, Ленинград 1978, с. 5–164.

Чаадаев П. Я., Апология сумасшедшего, в: П. Я. Чаадаев, Полное собрание сочинений и избранные письма, т. 1, Москва 1991, с. 523–538.

Штейнберг А. А., Пушкин и Е. Д. Панова, http://feb­‑web.ru/feb/pushkin/serial/v68/v68-045-.htm.

Walicki A., W kręgu konserwatywnej utopii. Struktura i przemiany rosyjskiego sło­wia­nofilstwa, Warszawa 1964.

Opublikowane

2017-04-01

Podobne artykuły

1-10 z 135

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.