Nadprzyrodzony wymiar godności człowieka
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.3262Słowa kluczowe:
godność człowieka, katolicka nauka społeczna, nadprzyrodzony wymiar człowieka, etyczny wymiar człowieka, socjalny wymiar człowiekaAbstrakt
Ideą przewodnią w całej nauce społecznej Kościoła jest wciąż powracająca prawda o godności osoby ludzkiej. Warto przeanalizować to zagadnienie, gdyż nieodłącznie towarzyszy ono społecznemu nauczaniu Kościoła. O godności człowieka świadczy jego natura. W ludzkiej naturze skupia się element świata materialnego i duchowego. Człowiek przerasta świat materialny – uznając w sobie element duchowy, nie daje się zredukować jedynie do rzeczywistości sprowadzonej do fizycznych czy społecznych uwarunkowań. Szczególną godnością odznacza się ludzki rozum. Uczestniczy on bowiem w świetle myśli Bożej, dzięki czemu człowiek przerasta świat rzeczy. Niniejsze opracowanie ukazuje inny – nadprzyrodzony wymiar godności człowieka. O godności tej świadczy Objawienie, zwłaszcza Pismo Święte wskazujące na fakt stworzenia człowieka przez Boga. Człowiek w tym ujęciu jest obrazem Boga. Z uwagi na nadprzyrodzony aspekt ludzkiej godności możemy mówić o tym, że człowiek został wyniesiony do godności synostwa Bożego. To właśnie człowiek jest celem Bożego objawienia, do człowieka przemawiał Chrystus, dla niego cierpiał, został skazany na śmierć i zmartwychwstał. Aspekt nadprzyrodzony ludzkiej godności wyraża się również w misji Kościoła Chrystusowego, dla którego właśnie człowiek jest „jedyną drogą”.
Bibliografia
Balthasar H. U. von, Teodramatyka. Druga osoba dramatu, Kraków 2003.
Gesché A., Człowiek, Poznań 2005.
Głódź M., Zagadka substancji wszechrzeczy i człowieka, w: M. Heller, J. Życiński, Wszechświat – maszyna czy myśl?, Kraków 1998, s. 127–142.
Gnilka J., Teologia Nowego Testamentu, Kraków 2002.
Haeffner G., Wprowadzenie do antropologii filozoficznej, Kraków 2006.
Heschel A. I., Człowiek nie jest sam, Kraków 2001.
Jan XXIII, Encyklika Mater et magistra o współczesnych przemianach społecznych w świetle zasad nauki chrześcijańskiej (15.05.1961), Wrocław 1997.
Jan XXIII, Encyklika Pacem in terris o pokoju między wszystkimi narodami opartym na prawdzie, sprawiedliwości, miłości i wolności (11.04.1963), Kraków 2003.
Jan Paweł II, Encyklika Centesimus annus w setną rocznicę Rerum novarum (1.05.1991), Kraków 2013.
Jurgen H., Faktizität und Geltung. Beiträge zur Diskurstheorie des Rechts und des demokratischen Rechtsstaats, Frankfurt 1992.
Kotowicz R., Etyka życia, Kraków 1998.
Krąpiec M. A., Człowiek, w: Powszechna encyklopedia filozofii, t. 2, Lublin 2001, s. 376–386.
Krąpiec M. A., Kryzys społeczno-gospodarczy kryzysem człowieka, w: O życie godne człowieka – w nurcie zagadnień posoborowych, t. 19, Warszawa 1990, s. 251–263.
Legutko R., Podzwonne dla błazna, Kraków 2006.
Majka J., Filozofia społeczna, Wrocław 1982.
Mazurek F. J., Godność osoby ludzkiej podstawą praw człowieka, Lublin 2001.
Paweł VI, Encyklika Populorum progressio. o popieraniu rozwoju ludów (26.03.1967), w: Dokumenty nauki społecznej Kościoła, red. M. Radwan, L. Dyczewski, A. Stanowski, t. 1, Rzym–Lublin 1987, s. 391–416.
Pius XI, Encyklika Quadragesimo Anno o chrześcijańskim ustroju społecznym (15.05.1931), Warszawa 2002.
Połoz W., Personalistyczne uzasadnienie norm moralnych w dokumentach Soboru Watykańskiego II, Warszawa 1981.
Seweryniak H., Świadectwo i sens, Płock 2003.
Singer P., Practical Ethics, Cambridge 1979.
Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes (7.12.1965), w: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje, tekst łacińsko-polski, Poznań 2008, s. 824–981.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
